Die 1 augusti

S. ALFONSI MARlÆ DE’ LIGUORI, EPISCOPI ET ECCLESIÆ DOCTORIS

Memoria

De Communi pastorum: pro episcopis, et doctorum Ecclesiæ.

Ad Officium lectionis

Lectio altera

Ex Opéribus sancti Alfónsi Maríæ de’ Liguóri epíscopi (Tract. de praxi amandi Iesum Christum edit. latina, Romæ, 1909, pp. 9-14)

De amore Christi

Tota ánimæ sánctitas et perféctio sita est in amóre erga Iesum Christum, Deum nostrum, summum nostrum bonum nostrúmque redemptórem. Caritátis est colligáre et tuéri omnes virtútes, quæ hóminem perféctum reddunt.

An Deus forte omnem amórem nostrum sibi non merétur? Ab ætérno nos diléxit. «Perpénde, o homo, — ita nos allóquitur — in te diligéndo me primum fuísse. Necdum tu in lucem prodíeras, neque ipse mundus exsistébat, et ego te iam diligébam. Ex quo ego sum, te díligo».

Deus, cum sciret hóminem benefíciis állici, donis suis ad sui amórem eum devincíre vóluit: «Quibus láqueis irretíri se sinunt hómines, iis ad me amándum eos captáre volo: amóris vínculis». Atque eo spectárunt cuncta dona, quæ hómini cóntulit. Cum ei donásset ánimam, ad imáginem suam memória, intelléctu et voluntáte præditam, cum corpus dedísset sénsibus instrúctum; pro eo étiam creávit cælum et terram et tantam rerum cópiam, hóminis amóre hæc ómnia cóndidit, ut omnes illæ creatúræ hómini servírent, homo autem ipsum dilígeret tot beneficiórum grátia.

Nec solúmmodo pulchras illas creatúras nobis dare vóluit; verum, ut nostrum amórem sibi conciliáret, vel eo progréssus est, ut semetípsum totum nobis largirétur. Ætérnus Pater vel eo procéssit, ut únicum suum Fílium nobis donáret. Cum nos omnes peccáto mórtuos suæque grátiæ expértes vidéret, quid fecit? Imménso, immo ut lóquitur Apóstolus, nímio suo erga nos amóre compúlsus, diléctum suum Fílium misit, qui pro nobis satisfáceret, nosque ad vitam, peccáto ablátam, revocáret.

Donándo autem Fílium, cui non ignóvit, ut nobis ignósceret, simul omne bonum nobis largítus est: grátiam, caritátem et paradísum; nam ómnia illa certo minóra sunt Fílio: Qui étiam próprio Fílio suo non pepércit, sed pro nobis ómnibus trádidit illum; quómodo non étiam cum illo ómnia nobis donávit!

Responsorium   Ps 144 (145), 19-20a; 1 Io 3, 9a
R/. Voluntátem timéntium se fáciet Dóminus, et deprecatiónem eórum exáudiet, et salvos fáciet eos. * Custódit Dóminus omnes diligéntes se.
V/. Omnis, qui natus est ex Deo, peccátum non facit, quóniam semen ipsíus in eo manet. * Custódit.

Die 2 augusti

S. EUSEBII VERCELLENSIS, EPISCOPI

De Communi pastorum: pro episcopis.

Ad Officium lectionis

Lectio altera

Ex Epístolis sancti Eusébii Vercellénsis epíscopi (Epist. 2, 1, 3 — 2, 3; 10, 1 — 11, 1: CCL 9, 104-105. 109)

Cursum consummavi, fidem servavi

Agnóvi, fratres caríssimi, vos, ut desiderábam, esse incólumes, et quasi súbito raptum omni longinquitáte terrárum, ut Hábacuc factum est, qui per ángelum portátus fuit usque ad Daniélem, sic me iudicávi ad vos pervenísse. Dum singulórum lítteras accípio, dumque sanctos ánimos vestros et amórem in scriptis vestris percúrro, miscebántur mihi cum gáudio lácrimæ et ávidus ad legéndum ánimus occupatióne lacrimárum tenebátur; et erant utráque necessária, ut sínguli sensus in hoc compleméntum desidérii sua dilectiónis offícia cúperent præveníre. Sic per dies in hoc occupátus vobíscum me fabulári iúdicans prætéritos labóres obliviscébar; ita enim úndique circúmdabant me gáudia, hinc stábilem fidem, hinc dilectiónem, hinc fructum porrigéntia, ut in tot tantísque constitútus bonis súbito me, non in exsílio, sed vobíscum esse iudicárem.

Gáudeo ítaque, fratres caríssimi, de fide vestra, gáudeo de salúte quæ fidem séquitur, gáudeo de frúctibus, quos non solum illic constitútis, sed et longe porrígitis; ut enim agrícola árbori bonæ insérvit illi, quæ frúctuum causa non secúrim pátitur, non ígnibus mancipátur, ita et nos vestræ sanctitáti non solum servítium secúndum carnem vólumus et cúpimus exhibére, sed ánimas nostras pro vestra salúte impéndere.

Céterum vix hanc epístolam quomodocúmque conscrípsimus, Deum semper postulántes ut custódes in horas refrenáret, et concéderet ne ad vos diáconus núntium magis labóris nostri quam qualescúmque salutatiónis lítteras ferret. Propter quod satis vos peto, ut cum omni vigilántia custodiátis fidem, servétis concórdiam, oratiónibus incumbátis, nostri mémores sine intermissióne sitis, ut dignétur Dóminus Ecclésiam suam liberáre, quæ per univérsum orbem labórat, et ut nos, qui deprímimur, possímus vobíscum liberáti gaudére.

Item peto et vos per misericórdiam Dei rogo, ut unusquísque in hac epístola salutatiónem suam núncupet; quia síngulis, ut solébam, faciénte necessitáte scríbere non pótui, ita in hac vos omnes fratres, sed et sanctæ soróres, fílii et fíliæ, omnem sexum appéllo, omnem ætátem peto, ut hac conténti salutatióne nostro obséquio étiam hos, qui foris sunt et nos dignántur dilígere, salutáre dignémini.

Responsorium   Lc 12, 35-36a; Mt 24, 42
R/. Sint lumbi vestri præcíncti et lucérnæ ardéntes. * Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
V/. Vigiláte ergo, quia nescítis qua die Dóminus vester ventúrus sit. * Et vos.

Die 4 augusti

S. IOANNIS MARIÆ VIANNEY, PRESBYTERI

Memoria

De Communi pastorum: pro presbyteris.

Ad Officium lectionis

Lectio altera

Ex catechési sancti Ioánnis Maríæ Vianney presbýteri (Catéchisme sur la prière: A. Monnin, Esprit du Curé d’Ars, Paris 1899, pp. 87-89)

Officium hominis pulchrum: ut oret ac diligat

Consideráte, filíoli mei: thesáurus hóminis christiáni non in terris est, sed in cælis. Cogitátio ígitur nostra illuc convérti debet ubi est thesáurus noster.

Hoc pulchrum est hóminis munus et offícium: ut oret ac díligat. Si vos orátis ac dilígitis, ecce, hæc est beatitúdo hóminis super terram.

Orátio nihil áliud est nisi únio cum Deo. Quando cor mundum áliquis habet et cum Deo coniúnctum, suavitáte quadam et dulcédine affícitur quæ inébriat, lúmine quod mire circumfúlget. In hac íntima unióne, Deus et ánima velut duæ ceræ sunt simul conflátæ, quas nemo ámplius separáre potest. Res pulchérrima est hæc Dei coniúnctio cum parva creatúra sua; felícitas hæc est, quæ comprehéndi non potest.

Nos indígni evaserámus qui orarémus; Deus vero, ut bonus est, permísit nobis ut cum ipso loquerémur. Orátio nostra incénsum est quod máxime illi placet.

Filíoli mei, cor vobis est exíguum, sed orátio illud dilátat et hábile facit ad amándum Deum. Orátio éfficit ut cælum prægustémus, ut quid e paradíso ad nos descéndat. Numquam ipsa nos sine dulcédine derelínquit; mel enim est quod in ánimam prófluit et facit ut dulcéscant ómnia. In oratióne quæ rite fiat, dolóres dissolvúntur sicut coram sole nives.

Hoc quoque cómparat orátio, ut tempus magna velocitáte procédat tantáque hóminis delectatióne, qua eius diutúrnitas non animadvertátur. Audíte: quando párochus in loco Bresse fui, cum aliquándo omnes fere collégæ mei ægróti essent, longas ego vias confíciens bonum Dóminum orábam, neque tempus — certi estóte — mihi longum videbátur.

Sunt étiam qui se pénitus in oratiónem immérgant sicut piscis in undas, eo quod toti sunt Deo bono déditi. Nihil divisiónis est in corde eórum. O quantum has ánimas díligo generósas! Sanctus Francíscus Assisiénsis et sancta Coléta Dóminum nostrum vidébant et cum illo colloquebántur eo modo quo nos ad ínvicem collóquimur.

Nos e contrário quóties ad ecclésiam venímus ignorántes quid faciéndum nobis sit vel peténdum! Attamen, quotiescúmque ad quémlibet hóminem imus, probe nóvimus cuius rei causa eámus. Quinímmo sunt qui videántur sic Deo bono dícere: «Duo tantum verba tibi sum prolatúrus, ut me a te absólvam...». Hoc sæpe quidem cógito: cum ad Dóminum adorándum venímus, ómnia postuláta consequerémur, si vívida prorsus fide ac corde mundíssimo peterémus.

Responsorium   2 Cor 4, 17; 1 Cor 2, 9
R/. Quod in præsénti est, leve tribulatiónis nostræ supra modum in sublimitátem * Ætérnum glóriæ pondus operátur in nobis.
V/. Oculus non vidit, nec auris audívit, nec in cor hóminis ascéndit, quæ præparávit Deus his qui díligunt illum. * Ætérnum.

Die 5 augusti

IN DEDICATIONE BASILICÆ S. MARIÆ

De Communi B. Mariæ Virginis, præter sequentia:

Ad Officium lectionis

Lectio altera

Ex Homilía sancti Cyrílli Alexandríni epíscopi in concílio Ephesíno hábita (Hom. 4: PG 77, 991. 995-996)

Laus Mariæ Deiparæ

Sanctórum cœtum, qui a sancta et Deípara sempérque Vírgine María invitáti prompto ánimo huc confluxérunt, lætum erectúmque conspício. Quare licet multa prémerer mæstítia, áttamen hic sanctórum patrum conspéctus lætítiam mihi præbuit. Nunc dulce illud hymnógraphi Dávidis verbum apud nos implétum est: Ecce iam quid bonum aut quid iucúndum, nisi habitáre fratres in unum?

Salve ítaque a nobis, sancta mýstica Trínitas, quæ nos omnes in hanc sanctæ Maríæ Deíparæ ecclésiam convocásti.

Salve a nobis, Deípara María, venerándus totíus orbis thesáurus, lampas inexstinguíbilis, coróna virginitátis, sceptrum rectæ doctrínæ, templum indissolúbile, locus eius qui loco capi non potest, mater et virgo, per quam is benedíctus in sanctis Evangéliis nominátur, qui venit in nómine Dómini.

Salve, quæ imménsum incomprehensúmque in sancto virgíneo útero comprehendísti; per quam sancta Trínitas glorificátur et adorátur; per quam pretiósa crux celebrátur et in univérso orbe adorátur; per quam cælum exsúltat; per quam ángeli et archángeli lætántur; per quam dæmones fugántur; per quam tentátor diábolus cælo décidit; per quam prolápsa creatúra in cælum assúmitur; per quam univérsa creatúra, idolórum vesánia deténta, ad veritátis agnitiónem pérvenit; per quam sanctum baptísma obtíngit credéntibus; per quam exsultatiónis óleum, per quam toto terrárum orbe fundátæ sunt Ecclésiæ, per quam gentes adducúntur ad pæniténtiam.

Et quid plura dicam? per quam unigénitus Dei Fílius iis, qui in ténebris et in umbra mortis sedébant, lux resplénduit; per quam prophétæ prænuntiárunt; per quam Apóstoli salútem géntibus prædicárunt; per quam mórtui exsuscitántur; per quam reges regnant, per sanctam Trinitátem.

Ecquis hóminum laudabilíssimam illam Maríam pro dignitáte celebráre queat? Ipsa et mater et virgo est; o rem admirándam! Miráculum hoc me in stupórem rapit. Quis umquam audívit ædificatórem prohibéri ne próprium templum, quod ipse constrúxerit, inhabitáret? Quis ob id ignomíniæ sit obnóxius quod própriam fámulam in matrem ascíscat?

Ecce ígitur ómnia gaudent; contíngat autem nobis ut uniónem revereámur et adorémus, ac indivísam Trinitátem tremámus et colámus, Maríam semper Vírginem, sanctum vidélicet Dei templum, eiusdémque Fílium et sponsum immaculátum láudibus celebrántes: quóniam ipsi glória in sæcula sæculórum. Amen.

Responsorium   Cf. Lc 1, 48-49
R/. Congratulámini mihi, omnes qui dilígitis Dóminum; quia, cum essem párvula, plácui Altíssimo, * Et de meis viscéribus génui Deum et hóminem.
V/. Beátam me dicent omnes generatiónes, quia ancíllam húmilem respéxit Deus. * Et de meis.

Ad Laudes matutinas

De Communi BMV Ad Laudes matutinas

Ad Benedictus, ant. Sancta Dei Génetrix María, Virgo perpétua, benedícta tu in muliéribus et benedíctus fructus ventris tui.

Preces De Communi BMV.

Ad Vesperas

De Communi BMV Ad II Vesperas

Ad Magnificat, ant. Sancta María, mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ.

Preces De Communi BMV.

Die 6 augusti

IN TRANSFIGURATIONE DOMINI

Festum

Ad I Vesperas

(quando festum occurrit die dominica)

Hymnus
    

Psalmodia

Ant. 1 Assúmpsit Iesus discípulos suos, et ascéndit in montem, et transfigurátus est ante eos.

Psalmus 112 (113)
    

Laudáte, púeri Dómini,*

laudáte nomen Dómini.

Sit nomen Dómini benedíctum*

ex hoc nunc et usque in sæculum.

A solis ortu usque ad occásum*

laudábile nomen Dómini.

Excélsus super omnes gentes Dóminus,*

super cælos glória eius.

Quis sicut Dóminus Deus noster,
qui in altis hábitat*

et se inclínat, ut respíciat
in cælum et in terram?

Súscitans de terra ínopem,*

de stércore érigens páuperem,

ut cóllocet eum cum princípibus,*

cum princípibus pópuli sui.

Qui habitáre facit stérilem in domo,*

matrem filiórum lætántem.

Ant. Assúmpsit Iesus discípulos suos, et ascéndit in montem, et transfigurátus est ante eos.

Ant. 2 Et ecce apparuérunt eis Móyses et Elías loquéntes cum Iesu.

Psalmus 116 (117)
    

Laudáte Dóminum, omnes gentes,*

collaudáte eum, omnes pópuli.

Quóniam confirmáta est super nos
misericórdia eius,*

et véritas Dómini manet in ætérnum.

Ant. Et ecce apparuérunt eis Móyses et Elías loquéntes cum Iesu.

Ant. 3 Dómine, bonum est nos hic esse; si vis, faciámus hic tria tabernácula: tibi unum, Móysi unum et Elíæ unum.

Sequens canticum dicitur cum Allelúia, prouti hic notatur, quando cum cantu profertur; in recitatione vero sufficit ut Allelúia dicatur in initio et fine uniuscuiusque strophæ.

Canticum  Cf. Ap 19, 1-2. 5-7
    

Allelúia.

Salus et glória et virtus Deo nostro,*

(R/. Allelúia.)

quia vera et iusta iudícia eius.

R/. Allelúia (allelúia).

Allelúia.

Laudem dícite Deo nostro, omnes servi eius*

(R/. Allelúia.)

et qui timétis eum, pusílli et magni!

R/. Allelúia (allelúia).

Alléluia.

Quóniam regnávit Dóminus, Deus noster omnípotens.*

(R/. Allelúia.)

Gaudeámus et exsultémus et demus glóriam ei.

R/. Allelúia (allelúia).

Allelúia.

Quia venérunt núptiæ Agni,*

(R/. Allelúia.)

et uxor eius præparávit se.

R/. Allelúia (allelúia).

Ant. Dómine, bonum est nos hic esse; si vis, faciámus hic tria tabernácula: tibi unum, Móysi unum et Elíæ unum.

Lectio brevis   Phil 3, 20-21

Noster municipátus in cælis est, unde etiam salvatórem exspectámus Dóminum Iesum Christum, qui transfigurábit corpus humilitátis nostræ confórme fíeri córpori glóriæ suæ secúndum operatiónem, qua possit étiam subícere sibi ómnia.

Responsorium breve
R/. Gloriósus apparuísti in conspéctu Dómini, * Allelúia, allelúia. Gloriósus.
V/. Proptérea decórem índuit te Dóminus. * Allelúia, allelúia. Glória Patri. Gloriósus.

Ad Magnificat, ant. Christus Iesus splendor Patris et figúra substántiæ eius, portans ómnia verbo virtútis suæ, purgatiónem peccatórum fáciens, in monte excélso gloriósus apparére hódie dignátus est.

Preces

Salvatórem nostrum, qui in monte ante discípulos mirabíliter transfigurátus est, fidénter deprecémur: Deus noster, illúmina ténebras nostras.

Pater noster.

Oratio

Deus, qui fídei sacraménta in Unigéniti tui gloriósa Transfiguratióne patrum testimónio roborásti, et adoptiónem filiórum perféctam mirabíliter præsignásti, concéde nobis fámulis tuis, ut, ipsíus dilécti Fílii tui vocem audiéntes, eiúsdem coherédes éffici mereámur. Per Dóminum.

Ad Invitatorium

Aperi, Dómine

V/. Dómine, lábia.

Ant. Summum Regem glóriæ, veníte, adorémus.

Veníte, exsultémus vel Iubiláte Dómino vel Deus misereátur nostri vel Dómini est terra.

Ad Officium lectionis

Hymnus

Psalmodia

Ant. 1 Mélior est dies una in átriis tuis super mília.

Psalmus 83 (84)
    

Quam dilécta tabernácula tua, Dómine virtútum!*

Concupíscit et déficit ánima mea in átria Dómini.

Cor meum et caro mea*

exsultavérunt in Deum vivum.

Etenim passer invénit sibi domum,†

et turtur nidum sibi, ubi ponat pullos suos:*

altária tua, Dómine virtútum,
rex meus et Deus meus.

Beáti, qui hábitant in domo tua:*

in perpétuum laudábunt te.

Beátus vir, cuius est auxílium abs te,*

ascensiónes in corde suo dispósuit.

Transeúntes per vallem sitiéntem
in fontem ponent eam,*

étenim benedictiónibus véstiet eam
plúvia matutína.

Ibunt de virtúte in virtútem,*

vidébitur Deus deórum in Sion.

Dómine Deus virtútum, exáudi oratiónem meam;*

áuribus pércipe, Deus Iacob.

Protéctor noster áspice, Deus,*

et réspice in fáciem christi tui.

Quia mélior est dies una in átriis tuis super mília,†

elégi ad limen esse in domo Dei mei*

magis quam habitáre in tabernáculis peccatórum.

Quia sol et scutum est Dóminus Deus,†

grátiam et glóriam dabit Dóminus;*

non privábit bonis eos,
qui ámbulant in innocéntia.

Dómine virtútum,*

beátus homo, qui sperat in te.

Ant. Mélior est dies una in átriis tuis super mília.

Ant. 2 Lux orta est iusto, et rectis corde lætítia, allelúia.

Psalmus 96 (97)
    

Dóminus regnávit! Exsúltet terra,*

læténtur ínsulæ multæ.

Nubes et calígo in circúitu eius,*

iustítia et iudícium firmaméntum sedis eius.

Ignis ante ipsum præcédet*

et inflammábit in circúitu inimícos eius.

Illustrárunt fúlgura eius orbem terræ:*

vidit et contrémuit terra.

Montes sicut cera fluxérunt a fácie Dómini,*

a fácie Dómini omnis terra.

Annuntiavérunt cæli iustítiam eius,*

et vidérunt omnes pópuli glóriam eius.

Confundántur omnes, qui adórant sculptília†

et qui gloriántur in simulácris suis.*

Adoráte eum, omnes ángeli eius.

Audívit et lætáta est Sion,†

et exsultavérunt fíliæ Iudæ*

propter iudícia tua, Dómine.

Quóniam tu Dóminus,
Altíssimus super omnem terram,*

nimis exaltátus es super omnes deos.

Qui dilígitis Dóminum, odíte malum;†

custódit ipse ánimas sanctórum suórum,*

de manu peccatóris liberábit eos.

Lux orta est iusto,*

et rectis corde lætítia.

Lætámini, iusti, in Dómino*

et confitémini memóriæ sanctitátis eius.

Ant. Lux orta est iusto, et rectis corde lætítia, allelúia.

Ant. 3 Exaltáte Dóminum Deum nostrum, et adoráte ad montem sanctum eius.

Psalmus 98 (99)
    

Dóminus regnávit! Commoveántur pópuli;*

sedet super chérubim, moveátur terra.

Dóminus in Sion magnus*

et excélsus super omnes pópulos.

Confiteántur nómini tuo magno et terríbili,*

quóniam sanctum est.

Rex potens iudícium díligit:†

tu statuísti, quæ recta sunt,*

iudícium et iustítiam in Iacob tu fecísti.

Exaltáte Dóminum Deum nostrum†

et adoráte ad scabéllum pedum eius,*

quóniam sanctus est.

Móyses et Aaron in sacerdótibus eius*

et Sámuel inter eos, qui ínvocant nomen eius.

Invocábant Dóminum, et ipse exaudiébat eos,*

in colúmna nubis loquebátur ad eos.

Custodiébant testimónia eius*

et præcéptum, quod dedit illis.

Dómine Deus noster, tu exaudiébas eos;†

Deus, tu propítius fuísti eis,*

ulcíscens autem adinventiónes eórum.

Exaltáte Dóminum Deum nostrum†

et adoráte ad montem sanctum eius,*

quóniam sanctus Dóminus Deus noster.

Ant. Exaltáte Dóminum Deum nostrum, et adoráte ad montem sanctum eius.

V/. In colúmna nubis loquebátur ad eos.
R/. Custodiébant testimónia eius.

Lectio prior

De Epístola secúnda beáti Pauli apóstoli ad Corínthios 3, 7 — 4, 6

Gloria novi fœderis a Christo diffusa

Fratres: Si ministrátio mortis lítteris deformáta in lapídibus fuit in glória, ita ut non possent inténdere fílii Israel in fáciem Móysis propter glóriam vultus eius, quæ evacuátur, quómodo non magis ministrátio Spíritus erit in glória? Nam si ministérium damnatiónis glória est, multo magis abúndat ministérium iustítiæ in glória. Nam nec glorificátum est, quod cláruit in hac parte, propter excelléntem glóriam; si enim, quod evacuátur, per glóriam est, multo magis, quod manet, in glória est.

Habéntes ígitur talem spem multa fidúcia útimur, et non sicut Móyses: ponébat velámen super fáciem suam, ut non inténderent fílii Israel in finem eius, quæ evacuátur. Sed obtúsi sunt sensus eórum. Usque in hodiérnum enim diem idípsum velámen in lectióne Véteris Testaménti manet non revelátum quóniam in Christo evacuátur; sed usque in hodiérnum diem, cum légitur Móyses, velámen est pósitum super cor eórum. Quando autem convérsus fúerit ad Dóminum, aufértur velámen. Dóminus autem Spíritus est; ubi autem Spíritus Dómini, ibi libértas. Nos vero omnes reveláta fácie glóriam Dómini speculántes, in eándem imáginem transformámur a claritáte in claritátem tamquam a Dómini Spíritu.

Ideo habéntes hanc ministratiónem, iuxta quod misericórdiam consecúti sumus, non defícimus, sed abdicávimus occúlta dedécoris non ambulántes in astútia, neque adulterántes verbum Dei, sed in manifestatióne veritátis commendántes nosmetípsos ad omnem consciéntiam hóminum coram Deo.

Quod si étiam velátum est evangélium nostrum, in his, qui péreunt, est velátum, in quibus deus huius sæculi excæcávit mentes infidélium, ut non fúlgeat illuminátio evangélii glóriæ Christi, qui est imágo Dei. Non enim nosmetípsos prædicámus sed Iesum Christum Dóminum; nos autem servos vestros per Iesum. Quóniam Deus qui dixit: «De ténebris lux splendéscat», ipse illúxit in córdibus nostris ad illuminatiónem sciéntiæ claritátis Dei in fácie Iesu Christi.

Responsorium   1 Io 3, 1. 2b
R/. Vidéte qualem caritátem dedit nobis Deus Pater, * Ut fílii Dei nominémur et sumus.
V/. Scimus quóniam, cum apparúerit, símiles ei érimus, quóniam vidébimus eum sícuti est. * Ut fílii.

Lectio altera

Ex Sermóne Anastásii Sinaítæ epíscopi in die Transfiguratiónis Dómini (Nn. 6-10: Mélanges d’archéologie et d’histoire 67 [1955], 241-244).

Bonum est nos hic esse

Mystérium hoc manifestávit Iesus discípulis suis in monte Thabor. Postquam enim inter eos ámbulans sermónes de regno deque suo áltero in glória advéntu díxerat, ut, qui fortásse non satis certi erant de iis quæ circa regnum nuntiáverat, firmíssime tandem in cordis íntimis convinceréntur, utque étiam ex præséntibus futúra créderent, divínam manifestatiónem in monte Thabor mirabíliter exhíbuit tamquam præfiguratívam imáginem regni cælórum. Ita prorsus ac si díceret: «Ne témporis intervállum incredulitátem in vobis gignat, statim, in præsénti, amen dico vobis, sunt quidam de hic stántibus, qui non gustábunt mortem, donec vídeant Fílium hóminis veniéntem in glória Patris sui».

Osténdens autem Evangelísta poténtiam Christi cum ipsíus voluntáte conveníre, addit: Et post dies sex assúmit Iesus Petrum et Iacóbum et Ioánnem, et ducit illos in montem excélsum seórsum. Et transfigurátus est ante eos, et resplénduit fácies eius sicut sol, vestiménta autem eius facta sunt sicut nix. Et ecce apparuérunt Móyses et Elías cum eo loquéntes.

Hæc sunt præséntis sollemnitátis mirácula, hoc est nobis salutáre mystérium quod in monte nunc est adimplétum; simul enim nos modo cóngregat et mors et festívitas Christi. Ut ígitur íntima ineffabílium horum sacrorúmque mysteriórum una cum eléctis inter discípulos a Deo inspirátos penetrémus, vocem divínam sacrámque audiámus, quæ ex alto, e vértice montis nos instánter cónvocat.

Illuc nos opórtet festináre — audénter dico — sicut Iesus, qui hic in cælis dux noster est ac præcúrsor, quocum fulgébimus óculis spiritálibus, lineaméntis quodam modo ánimæ nostræ renováti, ad eius conformáti imáginem, ac sicut ipse sine intermissióne transfiguráti divinæque natúræ facti consórtes et ad superióra paráti.

Illuc currámus, animósi ac lætántes, et intrémus in íntimam nubem, facti tamquam Móyses et Elías, vel Iacóbus et Ioánnes. Esto sicut Petrus, in divínam visiónem et apparitiónem raptus, pulchra hac Transfiguratióne transfigurátus, elátus e mundo, abstráctus a terra; relínque carnem, désere creatiónem et convértere ad Creatórem, cui Petrus a se abréptus: Dómine, inquit, bonum est nos hic esse.

Equidem, Petre, vere bonum est nos hic esse cum Iesu atque hic in sæcula manére. Quid felícius, quid áltius, quid est præstántius quam esse cum Deo, ipsi conformári, in luce inveníri? Certe unusquísque nostrum, cum Deum in se hábeat et sit in divínam eius imáginem transfigurátus, cum lætítia exclámet: Bonum est nos hic esse, ubi ómnia sunt lúcida, ubi gáudium est et beatitúdo et iucúnditas, ubi ómnia in corde tranquílla sunt et seréna et dúlcia, ubi (Christus) Deus conspícitur; ubi mansiónem ipse cum Patre facit et advéniens ait: Hódie salus dómui huic facta est; ubi cum Christo thesáuri exstant et cumulántur bonórum æternórum; ubi primítiæ et imágines futurórum sæculórum velut in spéculo describúntur.

Responsorium   Cf. Mt 17, 2. 3; cf. Lc 9, 32. 34
R/. Spléndida facta est ut sol fácies Iesu; * Et vidéntes discípuli maiestátem eius, admirántes timuérunt valde.
V/. Et apparuérunt illis Móyses et Elías cum eo loquéntes. * Et vidéntes.

Hymnus Te Deum.

Oratio

Deus, qui fídei sacraménta in Unigéniti tui gloriósa Transfiguratióne patrum testimónio roborásti, et adoptiónem filiórum perféctam mirabíliter præsignásti, concéde nobis fámulis tuis, ut, ipsíus dilécti Fílii tui vocem audiéntes, eiúsdem coherédes éffici mereámur. Per Dóminum.

Ad Laudes matutinas

Hymnus

Ant. 1 Hódie Dóminus Iesus Christus fácie ut sol in monte resplénduit, et vestiméntis tamquam nix cándidus enítuit.

Ant. 2 Hódie, transfiguráto ac Patris voce testificáto Dómino, Móyses et Elías affuérunt spléndidi, excéssum eius quem completúrus erat loquéntes.

Ant. 3 Lex per Móysen data est et prophetía per Elíam, qui in maiestáte visi sunt cum Dómino loquéntes, in monte fulgéntes.

Lectio brevis   Ap 21, 10. 23

Sústulit me ángelus in spíritu super montem magnum et altum et osténdit mihi civitátem sanctam Ierúsalem descendéntem de cælo a Deo. Et cívitas non eget sole neque luna, ut lúceant ei, nam cláritas Dei illuminávit eam, et lucérna eius est Agnus.

Responsorium breve
R/. Glória et honóre coronásti eum, Dómine, * Allelúia, allelúia. Glória et honóre.
V/. Et constituísti eum super ópera mánuum tuárum. * Allelúia, allelúia. Glória Patri. Glória et honóre.

Ad Benedictus, ant. Ecce vox de nube dicens: Hic est Fílius meus diléctus, in quo mihi complácui; ipsum audíte, allelúia.

Preces

Deum Patrem Dómini et Salvatóris nostri Iesu Christi, qui in monte ante discípulos mirabíliter transfigurátus est, fidénter deprecémur: In lúmine tuo, Dómine, lumen videámus.

Pater noster.

Oratio

Deus, qui fídei sacraménta in Unigéniti tui gloriósa Transfiguratióne patrum testimónio roborásti, et adoptiónem filiórum perféctam mirabíliter præsignásti, concéde nobis fámulis tuis, ut, ipsíus dilécti Fílii tui vocem audiéntes, eiúsdem coherédes éffici mereámur. Per Dóminum.

Ad Horam mediam

Psalmi de die currente.

Ad Tertiam (Sextam, Nonam)

Hymnus Nunc, Sancte, nobis vel Certum tenéntes

Ant. Ut testimónium habéret a lege et prophétis, in médio Móysi et Elíæ transfigurátus appáruit Iesus.

Lectio brevis   Ex 19, 8b-9

Cumque rettulísset Móyses verba pópuli ad Dóminum ait ei Dóminus: «Ecce ego véniam ad te in calígine nubis, ut áudiat me pópulus loquéntem ad te et tibi quoque credat in perpétuum».

V/. Speciósus forma es præ fíliis hóminum.
R/. Diffúsa est grátia in lábiis tuis.

Oratio

Ad Sextam

Hymnus Rector potens vel Dicámus laudes

Ant. Dóminus Deus salvátor noster illuminávit vitam et incorruptiónem per Evangélium.

Lectio brevis   Ex 33, 9. 11a

Ingrésso Móyse tabernáculum, descendébat colúmna nubis et stabat ad óstium; loquebatúrque cum Móyse. Loquebátur autem Dóminus ad Móysen fácie ad fáciem, sicut solet loqui homo ad amícum suum.

V/. Respícite ad Dóminum, et illuminámini.
R/. Et fácies vestræ non confundéntur.

Oratio

Ad Nonam

Hymnus Rerum, Deus vel Ternis horárum

Ant. Audiéntes discípuli Patris vocem, cecidérunt in fácies suas et timuérunt valde.

Lectio brevis   2 Cor 3, 18

Nos omnes reveláta fácie glóriam Dómini speculántes, in eándem imáginem transformámur a claritáte in claritátem tamquam a Dómini Spíritu.

V/. Dómine, apud te est fons vitæ.
R/. Et in lúmine tuo vidébimus lumen.

Oratio

Deus, qui fídei sacraménta in Unigéniti tui gloriósa Transfiguratióne patrum testimónio roborásti, et adoptiónem filiórum perféctam mirabíliter præsignásti, concéde nobis fámulis tuis, ut, ipsíus dilécti Fílii tui vocem audiéntes, eiúsdem coherédes éffici mereámur. Per Christum.

Ad II Vesperas

Hymnus
    

Ant. 1 Assúmpsit Iesus Petrum et Iacóbum et Ioánnem fratrem eius, et duxit eos in montem excélsum seórsum, et transfigurátus est ante eos.

Psalmus 109 (110), 1-5. 7

Dixit Dóminus Dómino meo:*

«Sede a dextris meis,

donec ponam inimícos tuos*

scabéllum pedum tuórum».

Virgam poténtiæ tuæ emíttet Dóminus ex Sion:*

domináre in médio inimicórum tuórum.

Tecum principátus in die virtútis tuæ,†

in splendóribus sanctis,*

ex útero ante lucíferum génui te.

Iurávit Dóminus et non pænitébit eum:*

«Tu es sacérdos in ætérnum
secúndum órdinem Melchísedech».

Dóminus a dextris tuis,*

conquassábit in die iræ suæ reges.

De torrénte in via bibet,*

proptérea exaltábit caput.

Ant. Assúmpsit Iesus Petrum et Iacóbum et Ioánnem fratrem eius, et duxit eos in montem excélsum seórsum, et transfigurátus est ante eos.

Ant. 2 Nubes lúcida obumbrávit eos; et ecce vox de nube, dicens: Hic est Fílius meus diléctus, in quo mihi complácui.

Psalmus 120 (121)
    

Levábo óculos meos in montes:*

unde véniet auxílium mihi?

Auxílium meum a Dómino,*

qui fecit cælum et terram.

Non dabit in commotiónem pedem tuum,*

neque dormitábit, qui custódit te.

Ecce non dormitábit neque dórmiet,*

qui custódit Israel.

Dóminus custódit te,†

Dóminus umbráculum tuum,*

ad manum déxteram tuam.

Per diem sol non percútiet te,*

neque luna per noctem.

Dóminus custódiet te ab omni malo;*

custódiet ánimam tuam Dóminus.

Dóminus custódiet intróitum tuum et éxitum tuum*

ex hoc nunc et usque in sæculum.

Ant. Nubes lúcida obumbrávit eos; et ecce vox de nube, dicens: Hic est Fílius meus diléctus, in quo mihi complácui.

Ant. 3 Descendéntibus illis de monte, præcépit Iesus dicens: Némini dixéritis visiónem, donec Fílius hóminis a mórtuis resúrgat, allelúia.

Canticum  Cf. 1 Tim 3, 16
    
De mysterio et gloria Christi

R/. Laudáte Dóminum, omnes gentes.

Qui manifestátus est in carne, *

iustificátus est in Spíritu.

R/. Laudáte Dóminum, omnes gentes.

Appáruit ángelis, *

prædicátus est géntibus.

R/. Laudáte Dóminum, omnes gentes.

Créditus est in mundo, *

assúmptus est in glória.

R/. Laudáte Dóminum, omnes gentes.

Ant. Descendéntibus illis de monte, præcépit Iesus dicens: Némini dixéritis visiónem, donec Fílius hóminis a mórtuis resúrgat, allelúia.

Lectio brevis   Rom 8, 16-17

Ipse Spíritus testimónium reddit una cum spíritu nostro quod sumus fílii Dei. Si autem fílii, et herédes: herédes quidem Dei, coherédes autem Christi; si tamen compátimur, ut et conglorificémur.

Responsorium breve
R/. Magnificéntia et pulchritúdo in conspéctu eius. * Allelúia, allelúia. Magnificéntia.
V/. Decor et poténtia in sanctuário eius. * Allelúia, allelúia. Glória Patri. Magnificéntia.

Ad Magnificat, ant. Et audiéntes discípuli cecidérunt in fáciem suam et timuérunt valde; et accéssit Iesus et tétigit eos dixítque eis: Súrgite et nolíte timére, allelúia.

Preces

Salvatórem nostrum, qui in monte ante discípulos mirabíliter transfigurátus est, fidénter deprecémur: Deus noster, illúmina ténebras nostras.

Pater noster.

Oratio

Deus, qui fídei sacraménta in Unigéniti tui gloriósa Transfiguratióne patrum testimónio roborásti, et adoptiónem filiórum perféctam mirabíliter præsignásti, concéde nobis fámulis tuis, ut, ipsíus dilécti Fílii tui vocem audiéntes, eiúsdem coherédes éffici mereámur. Per Dóminum.

---

---

---