zcps-salmos01

Psalmodia

Ant. 1 Platéæ Ierúsalem gaudébunt, et omnes vici eius cánticum lætítiæ dicent: Allelúia.

Psalmus 146 (147 A)
    

Laudáte Dóminum,
quóniam bonum est psállere Deo nostro,*

quóniam iucúndum est celebráre laudem.

Ædíficans Ierúsalem Dóminus,*

dispérsos Israélis congregábit.

Qui sanat contrítos corde*

et álligat plagas eórum;

qui númerat multitúdinem stellárum*

et ómnibus eis nómina vocat.

Magnus Dóminus noster et magnus virtúte,*

sapiéntiæ eius non est númerus.

Susténtat mansuétos Dóminus,*

humílians autem peccatóres usque ad terram.

Præcínite Dómino in confessióne,*

psállite Deo nostro in cíthara.

Qui óperit cælum núbibus*

et parat terræ plúviam.

Qui prodúcit in móntibus fenum*

et herbam servitúti hóminum.

Qui dat iuméntis escam ipsórum*

et pullis corvórum invocántibus eum.

Non in fortitúdine equi delectátur,*

nec in tíbiis viri beneplácitum est ei.

Beneplácitum est Dómino super timéntes eum*

et in eis, qui sperant super misericórdia eius.

Ant. Platéæ Ierúsalem gaudébunt, et omnes vici eius cánticum lætítiæ dicent: Allelúia.

Ant. 2 Confortávit Dóminus seras portárum tuárum, benedíxit fíliis tuis in te.

Psalmus 147 (147 B)
    

Lauda, Ierúsalem, Dóminum;*

colláuda Deum tuum, Sion.

Quóniam confortávit seras portárum tuárum,*

benedíxit fíliis tuis in te.

Qui ponit fines tuos pacem*

et ádipe fruménti sátiat te.

Qui emíttit elóquium suum terræ,*

velóciter currit verbum eius.

Qui dat nivem sicut lanam,*

pruínam sicut cínerem spargit.

Mittit crystállum suam sicut buccéllas;*

ante fáciem frígoris eius quis sustinébit?

Emíttet verbum suum et liquefáciet ea,*

flabit spíritus eius, et fluent aquæ.

Qui annúntiat verbum suum Iacob,*

iustítias et iudícia sua Israel.

Non fecit táliter omni natióni,*

et iudícia sua non manifestávit eis.

Ant. Confortávit Dóminus seras portárum tuárum, benedíxit fíliis tuis in te.

Ant. 3 In civitate Dei iúbilant ágmina sanctórum, et ángeli decántant hymnum ante thronum Dei, allelúia.

Sequens canticum dicitur cum Allelúia, prouti hic notatur, quando cum cantu profertur; in recitatione vero sufficit ut Allelúia dicatur in initio et fine uniuscuiusque strophæ.

Canticum  Cf. Ap 19, 1-2. 5-7
    

Allelúia.

Salus et glória et virtus Deo nostro,*

(R/. Allelúia.)

quia vera et iusta iudícia eius.

R/. Allelúia (allelúia).

Allelúia.

Laudem dícite Deo nostro, omnes servi eius*

(R/. Allelúia.)

et qui timétis eum, pusílli et magni!

R/. Allelúia (allelúia).

Alléluia.

Quóniam regnávit Dóminus, Deus noster omnípotens.*

(R/. Allelúia.)

Gaudeámus et exsultémus et demus glóriam ei.

R/. Allelúia (allelúia).

Allelúia.

Quia venérunt núptiæ Agni,*

(R/. Allelúia.)

et uxor eius præparávit se.

R/. Allelúia (allelúia).

Ant. In civitáte Dei iúbilant ágmina sanctórum, et ángeli decántant hymnum ante thronum Dei, allelúia.