DOMINICA IV PER ANNUM

Hebd. IV Psalterii

Ad Officium lectionis

Lectio prior

Incipit Epístola prima beáti Pauli apóstoli ad Thessalonicénses 1, 1 — 2, 12

Pauli necessitudo cum Ecclesia Thessalonicensium

Paulus et Silvánus et Timótheus ecclésiæ Thessalonicénsium in Deo Patre et Dómino Iesu Christo: grátia vobis et pax.

Grátias ágimus Deo semper pro ómnibus vobis, memóriam faciéntes in oratiónibus nostris, sine intermissióne mémores óperis fídei vestræ et labóris caritátis et sustinéntiæ spei Dómini nostri Iesu Christi ante Deum et Patrem nostrum, sciéntes, fratres, dilécti a Deo, electiónem vestram, quia evangélium nostrum non fuit ad vos in sermóne tantum, sed et in virtúte et in Spíritu Sancto et in plenitúdine multa, sicut scitis quales fuérimus vobis propter vos.

Et vos imitatóres nostri facti estis et Dómini, excipiéntes verbum in tribulatióne multa cum gáudio Spíritus Sancti, ita ut facti sitis forma ómnibus credéntibus in Macedónia et in Acháia. A vobis enim diffamátus est sermo Dómini non solum in Macedónia et in Acháia, sed in omni loco fides vestra, quæ est ad Deum, profécta est, ita ut non sit nobis necésse quidquam loqui; ipsi enim de nobis annúntiant qualem intróitum habuérimus ad vos, et quómodo convérsi estis ad Deum a simulácris servíre Deo vivo et vero et exspectáre Fílium eius de cælis, quem suscitávit ex mórtuis, Iesum, qui éripit nos ab ira ventúra.

Nam ipsi scitis, fratres, intróitum nostrum ad vos quia non inánis fuit, sed ante passi et contuméliis affécti, sicut scitis, in Philíppis, fidúciam habúimus in Deo nostro loqui ad vos evangélium Dei in multa sollicitúdine. Exhortátio enim nostra non ex erróre neque ex immundítia neque in dolo, sed sicut probáti sumus a Deo, ut crederétur nobis evangélium, ita lóquimur non quasi homínibus placéntes sed Deo, qui probat corda nostra. Neque enim aliquándo fúimus in sermóne adulatiónis, sicut scitis, neque sub prætéxtu avarítiæ, Deus testis, nec quæréntes ab homínibus glóriam, neque a vobis neque ab áliis, cum possímus óneri esse ut Christi apóstoli, sed facti sumus párvuli in médio vestrum, tamquam si nutrix fóveat fílios suos, ita desiderántes vos, cúpide volebámus trádere vobis non solum evangélium Dei, sed étiam ánimas nostras, quóniam caríssimi nobis facti estis. Mémores enim estis, fratres, labórem nostrum et fatigatiónem; nocte et die operántes, ne quem vestrum gravarémus, prædicávimus in vobis evangélium Dei. Vos testes estis et Deus, quam sancte et iuste et sine queréla vobis, qui credidístis, fúimus, sicut scitis, quáliter unumquémque vestrum, tamquam pater fílios suos, deprecántes vos et consolántes testificáti sumus, ut ambularétis digne Deo, qui vocat vos in suum regnum et glóriam.

Responsorium   1 Th 1, 9b-10; 3, 12a. 13
R/. Convérsi estis ad Deum, servíre Deo vivo et vero, et exspectáre Fílium eius de cælis, quem suscitávit ex mórtuis, * Qui éripit nos ab ira ventúra.
V/. Abundáre fáciat Dóminus caritáte in ínvicem et in omnes, ad confirmánda corda vestra in sanctitáte in advéntu Dómini. * Qui éripit.

Lectio altera

Ex Epístola sancti Ignátii Antiochéni epíscopi et mártyris ad Smyrnæos (Inscriptio; nn. 1, 1 — 4, 1: Funk 1, 235-237)

Christus vocavit nos in suum regnum et gloriam

Ignátius, qui et Theóphorus, Ecclésiæ Dei Patris et dilécti Iesu Christi, omne donum per misericórdiam consecútæ, replétæ fide et caritáte, nulla grátia destitútæ, Deo dilectíssimæ et sanctíferæ, quæ est Smyrnæ in Asia, in immaculáto spíritu et in verbo Dei plúrimam salútem.

Glorífico Iesum Christum Deum, qui vos ádeo sapiéntes réddidit; observávi enim perféctos vos esse in fide immóbili, ut clavis affíxos cruci Dómini Iesu Christi quoad carnem et ánimam, et stabilítos in caritáte per sánguinem Christi, plena firmáque fide credéntes in Dóminum nostrum vere oriúndum ex génere David secúndum carnem, Fílium Dei secúndum voluntátem et poténtiam Dei, natum vere ex Vírgine, baptizátum a Ioánne, ut implerétur ab eo omnis iustítia; vere sub Póntio Piláto et Heróde tetrárcha clavis confíxum pro nobis in carne (ex cuius fructu nos sumus per divíne beátam passiónem eius), ut per resurrectiónem suam in sæcula élevet vexíllum pro sanctis et fidélibus suis, sive in Iudæis sive in géntibus, in uno córpore Ecclésiæ suæ.

Omnia autem hæc passus est propter nos, ut salútem consequerémur; et vere passus est, ut et vere seípsum resuscitávit.

Ego enim scio et post resurrectiónem eum in carne fuísse, et credo eum adhuc in carne esse. Et quando ad Petrum et sócios eius venit, dixit iis: Apprehéndite, palpáte me et vidéte, quod non sim dæmónium incorporále. Et conféstim ipsum tetigérunt et credidérunt, commíxti carne eius et spíritu. Propter hoc étiam mortem contempsérunt et mortis sunt invénti victóres. Post resurrectiónem autem cum illis comédit et bibit ut carnális, quamvis spiritáliter unítus esset Patri.

De his autem admóneo vos, caríssimi, quamvis vos idem sentíre sciam.

Responsorium   Gal 2, 19. 20
R/. Legi mórtuus sum, ut Deo vivam; quod autem nunc vivo in carne, in fide vivo Fílii Dei, * Qui diléxit me et trádidit semetípsum pro me.
V/. Christo confíxus sum cruci; vivo autem iam non ego, vivit vero in me Christus. * Qui diléxit.

 

FERIA SECUNDA HEBDOMADAE IV PER ANNUM

Ad Officium lectionis

Lectio prior

De Epístola prima ad Thessalonicénses 2, 13 — 3, 13

Amicitia Pauli et Thessalonicensium

Fratres: Grátias ágimus Deo sine intermissióne, quóniam cum accepissétis a nobis verbum audítus Dei, accepístis non ut verbum hóminum sed, sicut est vere, verbum Dei, quod et operátur in vobis, qui créditis. Vos enim imitatóres facti estis, fratres, ecclesiárum Dei, quæ sunt in Iudæa in Christo Iesu, qui éadem passi estis et vos a contribúlibus vestris, sicut et ipsi a Iudæis, qui et Dóminum occidérunt Iesum et prophétas et nos persecúti sunt et Deo non placent et ómnibus homínibus adversántur, prohibéntes nos géntibus loqui, ut salvæ fiant, ut ímpleant peccáta sua semper. Pervénit autem ira Dei super illos usque in finem.

Nos autem, fratres, desoláti a vobis ad tempus horæ fácie non corde, abundántius festinávimus fáciem vestram vidére cum multo desidério. Propter quod volúimus veníre ad vos, ego quidem Paulus et semel et íterum, et impedívit nos Sátanas. Quæ est enim nostra spes aut gáudium aut coróna glóriæ — nonne et vos — ante Dóminum nostrum Iesum in advéntu eius? Vos enim estis glória nostra et gáudium.

Propter quod non sustinéntes ámplius, plácuit nobis, ut relinquerémur Athénis soli, et mísimus Timótheum, fratrem nostrum et cooperatórem Dei in evangélio Christi, ad confirmándos vos et exhortándos pro fide vestra, ut nemo turbétur in tribulatiónibus istis. Ipsi enim scitis quod in hoc pósiti sumus; nam et cum apud vos essémus, prædicebámus vobis passúros nos tribulatiónes, sicut et factum est et scitis. Proptérea et ego ámplius non sústinens misi ad cognoscéndam fidem vestram, ne forte tentáverit vos is, qui tentat, et inánis fiat labor noster.

Nunc autem veniénte Timótheo ad nos a vobis et annuntiánte nobis fidem et caritátem vestram et quia memóriam nostri habétis bonam semper, desiderántes nos vidére, sicut nos quoque vos, ídeo consoláti sumus, fratres, propter vos in omni necessitáte et tribulatióne nostra per vestram fidem, quóniam nunc vívimus, si vos statis in Dómino. Quam enim gratiárum actiónem póssumus Deo retribúere pro vobis in omni gáudio, quo gaudémus propter vos ante Deum nostrum, nocte et die abundántius orántes ut videámus fáciem vestram et compleámus ea, quæ desunt fídei vestræ?

Ipse autem Deus et Pater noster et Dóminus noster Iesus dírigat viam nostram ad vos; vos autem Dóminus abundáre et superabundáre fáciat caritáte in ínvicem et in omnes, quemádmodum et nos in vos, ad confirmánda corda vestra sine queréla in sanctitáte ante Deum et Patrem nostrum, in advéntu Dómini nostri Iesu cum ómnibus sanctis eius. Amen.

Responsorium   Cf. 1 Th 3, 12. 13a; 2 Th 2, 16a. 17a
R/. Multíplicet vos Dóminus et abundáre et superabundáre fáciat caritáte in ínvicem et in omnes, * Ad confirmánda corda vestra in sanctitáte.
V/. Ipse Dóminus noster consolétur corda vestra. * Ad confirmánda.

Lectio altera

Ex Tractátibus Pseudo-Hilárii in psalmos (Ps 132: PLS 1, 244-245)

Erat omnium credentium cor unum et anima una

Ecce quam bonum est et iucúndum habitáre fratres in unum. Bonum et iucúndum est in unum fratres habitáre, quia, cum in uno hábitant, convéntu Ecclésiæ congregántur; cum fratres nuncupántur, únicæ voluntátis caritáte concórdes sunt.

Ad primam enim Apostolórum prædicatiónem hoc magnum præcéptum fuísse légimus, quod dícitur: Erat enim ómnium credéntium cor et ánima una. Hoc ítaque pópulo Dei cóngruit sub uno Patre fratres esse, sub uno Spíritu unum esse, sub una domo unánimes incédere, sub uno córpore uníus córporis membra esse.

Iucúndum et bonum est habitáre fratres in unum. Comparatiónem vero huius boni iucundíque Prophéta constítuit dicens: Sicut unguéntum de cápite, quod descéndit in barbam Aaron, quod descéndit in oram vestiménti eius. Aaron unguéntum compósitum fuit ex odóribus, unde úngitur in sacerdótem. Hanc consecratiónem primum sacerdóti suo Deo esse complácuit; Dóminum quoque nostrum invisibíliter unctum esse a consórtibus suis. Unctio ista terréna non est; non cornu, ut reges ungebántur, sed óleo lætítiæ unctus est. Dénique post hanc unctiónem Aaron secúndum legem christus est nuncupátus.

Ut ígitur hoc unguéntum immúndos córdium spíritus, quocúmque infúsum fúerit, exstínguit, ita et per unctiónem caritátis, concórdiam Deo iam quod est suáve spirámus, Apóstolo dicénte: Christi bonus odor sumus. Ut ergo plácitum hoc in primo Deo est Aaron sacerdóte unguéntum, ita bonum et iucúndum est habitáre fratres in unum.

Descéndit autem únctio a cápite in barbam. Barba autem virílis ætátis ornátus est. Neque enim nos párvulos esse in Christo opórtet, nisi ad id tantum quod dictum est, ut simus párvuli malítia, non sensu. Infidéles autem omnes Apóstolus párvulos esse dicit, quod infírmi sint ad cibum firmum, adhuc lacte égeant, Apóstolo dicénte: Lacte vos potávi, non cibo; nondum enim poterátis, sed nec adhuc potéstis.

Responsorium   Rom 12, 5; Eph 4, 7; 1 Cor 12, 13
R/. Multi unum corpus sumus in Christo, sínguli autem alter alteríus membra. * Unicuíque autem nostrum data est grátia secúndum mensúram donatiónis Christi.
V/. In uno Spíritu omnes nos in unum corpus baptizáti sumus, et omnes unum Spíritum potáti sumus. * Unicuíque.

 

FERIA TERTIA HEBDOMADAE IV PER ANNUM

Ad Officium lectionis

Lectio prior

De Epístola prima ad Thessalonicénses 4, 1-18

Vita sancta et spes resurrectionis

Fratres, rogámus vos et obsecrámus in Dómino Iesu, ut — quemádmodum accepístis a nobis quómodo vos opórteat ambuláre et placére Deo, sicut et ambulátis — ut abundétis magis. Scitis enim, quæ præcépta dedérimus vobis per Dóminum Iesum. Hæc est enim volúntas Dei, sanctificátio vestra, ut abstineátis a fornicatióne, ut sciat unusquísque vestrum suum vas possidére in sanctificatióne et honóre, non in passióne desidérii, sicut et gentes, quæ ignórant Deum, ut ne quis supergrediátur neque circumvéniat in negótio fratrem suum, quóniam vindex est Dóminus de his ómnibus, sicut et prædíximus vobis et testificáti sumus. Non enim vocávit nos Deus in immundítia sed in sanctificatióne. Itaque, qui spernit, non hóminem spernit sed Deum, qui étiam dat Spíritum suum Sanctum in vos.

De caritáte autem fraternitátis non necésse habétis, ut vobis scribam, ipsi enim vos a Deo edócti estis, ut diligátis ínvicem; étenim fácitis illud in omnes fratres in univérsa Macedónia. Rogámus autem vos, fratres, ut abundétis magis et óperam detis, ut quiéti sitis, et ut vestrum negótium agátis, et operémini mánibus vestris, sicut præcípimus vobis, ut honéste ambulétis ad eos, qui foris sunt, et nullíus áliquid desiderétis.

Nólumus autem vos ignoráre, fratres, de dormiéntibus, ut non contristémini sicut et céteri, qui spem non habent. Si enim crédimus quod Iesus mórtuus est et resurréxit, ita et Deus eos, qui dormiérunt, per Iesum addúcet cum eo. Hoc enim vobis dícimus in verbo Dómini, quia nos, qui vívimus, qui relínquimur in advéntum Dómini, non præveniémus eos, qui dormiérunt; quóniam ipse Dóminus in iussu, in voce archángeli et in tuba Dei descéndet de cælo, et mórtui, qui in Christo sunt, resúrgent primi; deínde nos, qui vívimus, qui relínquimur simul rapiémur cum illis in núbibus óbviam Dómino in áera, et sic semper cum Dómino érimus. Itaque consolámini ínvicem in verbis istis.

Responsorium   1 Th 4, 16a; Mc 13, 27b; cf. Mt 24, 31a
R/. Ipse Dóminus in iussu, in voce archángeli et in tuba Dei descéndet de cælo; * Et congregábit eléctos suos a quáttuor ventis, a summo terræ usque ad summum cæli.
V/. Cum vénerit Fílius hóminis, mittet ángelos suos cum tuba magna. * Et congregábit.

Lectio altera

Ex Tractátu sancti Irenæi epíscopi Advérsus hæreses (Lib. 3, 19, 1. 3 — 20, 1: SCh 34, 332. 336-338)

Primitiæ resurrectionis in Christo

Propter hoc Verbum Dei homo et qui Fílius Dei est Fílius hóminis factus est, ut homo commíxtus Verbo Dei et adoptiónem percípiens fiat fílius Dei.

Non enim poterámus áliter percípere incorruptélam et immortalitátem, nisi aduníti fuissémus incorruptélæ et immortalitáti. Quemádmodum autem adunári possémus incorruptélæ et immortalitáti nisi prius incorruptéla et immortálitas facta fuísset id quod et nos, ut absorberétur quod erat corruptíbile ab incorruptéla et quod erat mortále ab immortalitáte, uti filiórum adoptiónem perciperémus?

Hic ígitur Fílius Dei Dóminus noster Verbum exsístens Patris, et Fílius hóminis, quóniam ex María quæ ex homínibus habébat genus, quæ et ipsa erat homo, hábuit secúndum hóminem generatiónem, factus est Fílius hóminis.

Propter hoc et ipse Dóminus dedit nobis signum in profúndum, in altitúdinem sursum, quod non postulávit homo, quia nec sperávit vírginem prægnántem fíeri posse quæ erat virgo et párere fílium et hunc partum Deum esse nobíscum et descéndere in ea quæ sunt deórsum terræ, quæréntem ovem quæ períerat (quod quidem erat próprium ipsíus plasma) et ascéndere in altitúdinem, offeréntem et commendántem Patri eum hóminem qui fúerat invéntus, primítias resurrectiónis hóminis in semetípso fáciens, ut, quemádmodum caput resurréxit a mórtuis, sic et réliquum corpus (omnis hóminis qui invenítur in vita, impléto témpore condemnatiónis eius quæ erat propter inobœdiéntiam) resúrgat, per compágines et coniunctiónes coaléscens et confirmátum augménto Dei unoquóque membrórum habénte própriam et aptam in córpore positiónem. Multæ mansiónes apud Patrem, quóniam et multa membra in córpore.

Magnánimis ígitur fuit Deus, deficiénte hómine, eam quæ per Verbum esset victóriam reddéndam ei prævidens. Cum enim perficiebátur virtus in infirmitáte, benignitátem Dei et magnificentíssimam ostendébat virtútem.

Responsorium   1 Cor 15, 20. 22. 21
R/. Christus resurréxit a mórtuis, primítiæ dormiéntium. * Et sicut in Adam omnes moriúntur, ita et in Christo omnes vivificabúntur.
V/. Per hóminem mors et per hóminem resurréctio mortuórum. * Et sicut.

 

FERIA QUARTA HEBDOMADAE IV PER ANNUM

Ad Officium lectionis

Lectio prior

De Epístola prima ad Thessalonicénses 5, 1-28

Conversatio filiorum lucis

De tempóribus et moméntis, fratres, non indigétis, ut scribátur vobis, ipsi enim diligénter scitis quia dies Dómini sicut fur in nocte ita véniet. Cum enim díxerint: «Pax et secúritas», tunc repentínus eis supervéniet intéritus, sicut dolor in útero habénti, et non effúgient. Vos autem, fratres, non estis in ténebris, ut vos dies ille tamquam fur comprehéndat; omnes enim vos fílii lucis estis et fílii diéi. Non sumus noctis neque tenebrárum; ígitur non dormiámus sicut céteri, sed vigilémus et sóbrii simus.

Qui enim dórmiunt, nocte dórmiunt, et qui ébrii sunt, nocte inebriántur; nos autem, qui diéi sumus, sóbrii simus, indúti lorícam fídei et caritátis et gáleam spem salútis; quóniam non pósuit nos Deus in iram sed in acquisitiónem salútis per Dóminum nostrum Iesum Christum, qui mórtuus est pro nobis, ut sive vigilémus sive dormiámus, simul cum illo vivámus. Propter quod consolámini ínvicem et ædificáte altérutrum, sicut et fácitis.

Rogámus autem vos, fratres, ut novéritis eos, qui labórant inter vos et præsunt vobis in Dómino et monent vos, ut habeátis illos superabundánter in caritáte propter opus illórum. Pacem habéte inter vos. Hortámur autem vos, fratres: Corrípite inquiétos, consolámini pusillánimes, suscípite infírmos, longánimes estóte ad omnes. Vidéte, ne quis malum pro malo alícui reddat, sed semper, quod bonum est, sectámini et in ínvicem et in omnes. Semper gaudéte, sine intermissióne oráte, in ómnibus grátias ágite; hæc enim volúntas Dei est in Christo Iesu erga vos. Spíritum nolíte exstínguere, prophetías nolíte spérnere; ómnia autem probáte, quod bonum est tenéte, ab omni spécie mala abstinéte vos.

Ipse autem Deus pacis sanctíficet vos per ómnia, et ínteger spíritus vester et ánima et corpus sine queréla in advéntu Dómini nostri Iesu Christi servétur. Fidélis est, qui vocat vos, qui étiam fáciet.

Fratres, oráte étiam pro nobis.

Salutáte fratres omnes in ósculo sancto. Adiúro vos per Dóminum, ut legátur epístula ómnibus frátribus.

Grátia Dómini nostri Iesu Christi vobíscum.

Responsorium   1 Th 5, 9-10; Col 1, 13
R/. Pósuit nos Deus non in iram sed in acquisitiónem salútis per Dóminum nostrum Iesum Christum, * Qui mórtuus est pro nobis, ut simul cum illo vivámus.
V/. Erípuit nos Deus de potestáte tenebrárum et tránstulit in regnum Fílii dilectiónis suæ. * Qui mórtuus est.

Lectio altera

Ex Capítibus Diádochi Photicénsis epíscopi De perfectióne spiritáli (Cap. 6. 26. 27. 30: PG 65, 1169. 1175-1176)

Spirituum discretionis scientia per gustum mentis acquiritur

Lumen veræ cognitiónis est discérnere sine lapsu rectum a pravo; quod quidem cum fit, tunc via iustítiæ, quæ ad Deum solem iustítiæ mentem ducit, ultra in infinítam sciéntiæ illuminatiónem illam ipsam mentem introdúcit, tamquam quæréntem iam deínceps cum fidúcia caritátem.

Opórtet enim eos qui certant, ánimum semper extra perturbatiónem fluctus conserváre, ut mens cogitatiónes incurréntes discérnens, bonas quidem et a Deo missas, in penu memóriæ recóndat; malas vero et dæmoníacas ex apothécis natúræ eíciat. Mare enim cum tranquíllum est, usque ad fundum est piscatóribus perspícuum, ita ut tunc nihil fere ibi píscium eos láteat; cum vero ventis agitátur, tegit tempestáte túrbida, quæ in plácida tranquillitáte lárgiter facit pérspici. Ex quo fit, ut ars eórum qui piscatórios dolos machinántur, otiósa sit.

Sed solúmmodo Spíritus Sancti est purgáre mentem; nisi enim ingrediátur fortis ille et dirípiat latrónem, numquam præda eripiétur. Opórtet ígitur in ómnibus pace ánimæ Spíritum Sanctum recreáre, vel lucérnam cognitiónis semper apud nos lucéntem habeámus; ipsa enim in penetráli mentis semper splendénte, non solum illi amarulénti et tenebricósi dæmonum appúlsus patefíunt, sed étiam magnópere languéscunt, ab illo sancto et glorióso lúmine deprehénsi.

Idcírco Apóstolus ait: Spíritum nolíte exstínguere, id est, ne per malefícia et pravas cogitatiónes Spíritum Sanctum tristítia afficiátis, ne suo illo splendóre vos désinat protégere. Nec enim ætérnum illud et vivíficum Spíritus Sancti exstínguitur, quin pótius illíus tristítia, hoc est avérsio, mentem sine lúmine cognitiónis obscúram et calígine circumfúsam relínquit.

Sensus mentis est gustus perféctus, quo res discernúntur. Quemádmodum enim gustu, qui est sensus córporis, bona a malis sine erróre, cum recte valémus, discernéntes ea quæ sunt suávia, appétimus: sic mens nostra, cum cœperit íntegra sanitáte, et in multa curárum vacuitáte movéri, potest étiam divínam consolatiónem áffatim sentíre, memoriámque habére gustus sine oblivióne per operatiónem caritátis ad probándum potióra, ut Apóstolus ait: Et hoc oro, ut cáritas vestra magis abúndet in sciéntia et omni sensu, ut probétis potióra.

Responsorium   Cf. Tob 4, 19a; 14, 8b
R/. Omni témpore bénedic Dóminum et póstula ab illo, ut dirigántur viæ tuæ, * Et omnes sémitæ tuæ et consília bene disponántur.
V/. Servi Deo et fac coram illo, quod ipsi placet in veritáte et in tota virtúte tua. * Et omnes.

 

FERIA QUINTA HEBDOMADAE IV PER ANNUM

Ad Officium lectionis

Lectio prior

Incipit Epístola secúnda beáti Pauli apóstoli ad Thessalonicénses 1, 1-12

Salutatio et gratiarum actio

Paulus et Silvánus et Timótheus ecclésiæ Thessalonicénsium in Deo Patre nostro et Dómino Iesu Christo: grátia vobis et pax a Deo Patre nostro et Dómino Iesu Christo.

Grátias ágere debémus Deo semper pro vobis, fratres, sicut dignum est, quóniam supercréscit fides vestra et abúndat cáritas uniuscuiúsque ómnium vestrum in ínvicem, ita ut et nos ipsi in vobis gloriémur in ecclésiis Dei pro patiéntia vestra et fide in ómnibus persecutiónibus et tribulatiónibus, quas sustinétis, indícium iusti iudícii Dei, ut digni habeámini regno Dei, pro quo et patímini, síquidem iustum est apud Deum retribúere tribulatiónem his, qui vos tríbulant, et vobis, qui tribulámini, réquiem nobíscum in revelatióne Dómini Iesu de cælo cum ángelis virtútis eius, in igne flammæ, dantis vindíctam his, qui non novérunt Deum, et qui non obœdiunt evangélio Dómini nostri Iesu, qui pœnas dabunt intéritu ætérno a fácie Dómini et a glória virtútis eius, cum vénerit glorificári in sanctis suis et admirábilis fíeri in ómnibus, qui credidérunt, quia créditum est testimónium nostrum super vos in die illo.

Ad quod étiam orámus semper pro vobis, ut dignétur vos vocatióne sua Deus noster et ímpleat omnem voluntátem bonitátis et opus fídei in virtúte, ut glorificétur nomen Dómini nostri Iesu Christi in vobis, et vos in illo, secúndum grátiam Dei nostri et Dómini Iesu Christi.

Responsorium   Cf. 2 Th 1, 10a; Ps 144 (145), 13b
R/. Véniet Dóminus glorificári in sanctis suis, * Et admirábilis fíeri in ómnibus qui credidérunt.
V/. Fidélis Dóminus in ómnibus verbis suis, et sanctus in ómnibus opéribus suis. * Et admirábilis.

Lectio altera

Ex Catechésibus sancti Cyrílli Hierosolymitáni epíscopi (Cat. 13, 1. 3. 6. 23: PG 33, 771-774. 779. 799. 802)

Crux tibi gaudium sit etiam tempore persecutionis

Gloriátio sane Ecclésiæ cathólicæ est quælibet Christi áctio: gloriatiónum vero gloriátio, crux est. Quod probe callens Paulus ait: Mihi autem absit gloriári, nisi in cruce Christi.

Admirándum quidem fuit et illud, ut cæcus a nativitáte in Síloam visum recíperet: sed quid hoc ad cæcos totíus univérsi? Magnum et supra natúram Lázarum quatriduánum resúrgere: sed hæc tamen ad illum unum pértigit grátia; quid autem ad eos, qui in univérso orbe peccátis mórtui erant? Mirábile, quod quinque panes in mília hóminum quinque, fontis instar, cibum suppeditárint: sed quid ad eos qui in orbe toto ignorántiæ fame premebántur? Admirábile prorsus solvi mulíerem, per decem et octo annos a Sátana alligátam: sed quid hoc, si ad omnes nos spectes, qui peccatórum nostrórum caténis constrícti erámus?

At crucis glória, et eos qui per ignorántiam cæci erant illuminávit, et omnes sub peccáto deténtos solvit, et univérsum hóminum mundum redémit.

Ne nos ítaque púdeat crucis Salvatóris, immo pótius de ea gloriémur. Verbum enim crucis Iudæis quidem scándalum est, Gentílibus vero stultítia et nobis salus. Et iis quidem qui péreunt, stultítia est; nobis autem qui salvi fimus, virtus Dei est. Non enim nudus homo erat qui nostri grátia moriebátur; sed Fílius Dei, Deus homo factus.

Tum vero agnus ille Móysis institúto mactátus procul arcébat vastatórem; Agnus autem Dei qui tollit peccátum mundi, nonne multo magis a peccátis liberárit? Ac sanguis quidem irrationábilis ovis salútem exhibébat; Unigéniti vero sanguis non magis salútem áfferat?

Non coácte relíquit vitam, neque vi alláta mactátus est, sed voluntárie. Audi quid dicat: Potestátem hábeo ponéndi ánimam meam; et potestátem hábeo íterum suméndi eam. Venit ígitur ex líbero propósito ad passiónem, gaudens de exímio ópere, lætabúndus de coróna, plaudens sibi de hóminum salúte: crucem non erubéscens, salútem enim dabat orbi. Neque enim vilis erat homo qui patiebátur, sed Deus inhumanátus, deque obœdiéntiæ præmio decértans.

Ne ergo in témpore pacis solúmmodo gáudium tibi crux sit; verum étiam in témpore persecutiónis eándem habéto fidem, ne in témpore pacis sis amícus Iesu, et bellórum témpore inimícus. Accipis nunc peccatórum tuórum remissiónem, et spiritális donatívi regis tui muníficas grátias; cum ingrúerit bellum, pro rege tuo strénue decérta.

Iesus pro te crucifíxus est, qui nihil peccáverat: et tu non crucifigáris pro eo qui tui grátia cruci affíxus est? Non tu grátiam das; prior enim accepísti: sed grátiam reddis, exsólvens débitum ei, qui propter te in Gólgotha est crucifíxus.

Responsorium   1 Cor 1, 18. 23
R/. Verbum crucis pereúntibus quidem stultítia est, * His autem, qui salvi fiunt, id est nobis, virtus Dei est.
V/. Nos prædicámus Christum crucifíxum, Iudæis quidem scándalum, Géntibus autem stultítiam. * His autem.

 

FERIA SEXTA HEBDOMADAE IV PER ANNUM

Ad Officium lectionis

Lectio prior

De Epístola secúnda ad Thessalonicénses 2, 1-17

Dies Domini

Rogámus vos, fratres, per advéntum Dómini nostri Iesu Christi et nostram congregatiónem in ipsum, ut non cito moveámini a sensu, neque terreámini, neque per spíritum neque per verbum neque per epístulam tamquam per nos, quasi instet dies Dómini. Ne quis vos sedúcat ullo modo; quóniam nisi vénerit discéssio primum et revelátus fúerit homo iniquitátis, fílius perditiónis, qui adversátur et extóllitur supra omne, quod dícitur Deus aut quod cólitur, ita ut in templo Dei sédeat, osténdens se quia sit Deus.

Non retinétis quod, cum adhuc essem apud vos, hæc dicébam vobis? Et nunc quid detíneat scitis, ut ipse revelétur in suo témpore. Nam mystérium iam operátur iniquitátis; tantum qui tenet nunc, donec de médio fiat.

Et tunc revelábitur ille iníquus, quem Dóminus Iesus interfíciet spíritu oris sui et déstruet illustratióne advéntus sui, eum, cuius est advéntus secúndum operatiónem Sátanæ in omni virtúte et signis et prodígiis mendácibus et in omni seductióne iniquitátis his, qui péreunt, eo quod caritátem veritátis non recepérunt, ut salvi fíerent. Et ídeo mittit illis Deus operatiónem erróris ut credant mendácio, ut iudicéntur omnes, qui non credidérunt veritáti, sed consensérunt iniquitáti.

Nos autem debémus grátias ágere Deo semper pro vobis, fratres, dilécti a Dómino, quod elégerit vos Deus primítias in salútem in sanctificatióne Spíritus et fide veritátis, ad quod et vocávit vos per evangélium nostrum in acquisitiónem glóriæ Dómini nostri Iesu Christi.

Itaque, fratres, state et tenéte traditiónes, quas didicístis sive per sermónem sive per epístulam nostram. Ipse autem Dóminus noster Iesus Christus et Deus Pater noster, qui diléxit nos et dedit consolatiónem ætérnam et spem bonam in grátia, consolétur corda vestra et confírmet in omni ópere et sermóne bono.

Responsorium   Mt 24, 30; 2 Th 2, 8a
R/. Parébit signum Fílii hóminis in cælo, * Et vidébunt Fílium hóminis veniéntem cum virtúte et glória multa.
V/. Tunc revelábitur ille iníquus, quem Dóminus Iesus interfíciet spíritu oris sui. * Et vidébunt.

Lectio altera

Ex Homilíis Auctóris spiritális sæculi quarti (Hom. 18. 7-11: PG 34, 639-642)

Impleamini in omnem plenitudinem Christi

Qui evádere fílii Dei et ex Spíritu Sancto désuper renásci digni sunt hábiti atque Christum illuminántem ac recreántem eos in se póssident, váriis ac divérsis modis a Spíritu dirigúntur et invisibíliter in corde cum réquie spiritáli a grátia ducúntur.

Intérdum sunt velut in luctu et lamentatióne propter genus humánum, ac précibus pro toto génere humáno effúsis, ad lácrimas et ad luctum prolabúntur, dilectióne spiritáli erga humánum genus accénsi.

Intérdum vero ad tantam exsultatiónem ac dilectiónem a Spíritu inflammántur, ut, si fíeri possit, omnes hómines in sua víscera coníciant, nulla nec bonórum nec malórum hábita ratióne.

Intérdum vero demittúntur infra omnes hómines in humilitáte spíritus, ut se ipsos ómnium abiectíssimæ ac ínfimæ condiciónis réputent.

Intérdum in gáudio ineffábili a Spíritu conservántur.

Intérdum sunt velut fortis quíspiam, qui, univérsam armatúram regis índuens et in prœlium descéndens, advérsus hostes fortis dímicat eósque vincit. Eódem modo spiritális homo, assúmptis cæléstibus armis Spíritus, hostes invádit prœlióque commísso súbicit illos pédibus suis.

Intérdum in summo siléntio, tranquillitáte et pace requiéscit ánima, in sola spiritáli voluptáte et ineffábili réquie atque in óptimo statu exsístens.

Intérdum in intellegéntia quadam ac sapiéntia ineffábili et notítia Spíritus inscrutábili a grátia institúitur circa ea quæ nec lingua nec ore efférri queunt.

Intérdum ut quivis hóminum fit.

Ita várie grátia versátur in iis, ac multis modis ducit ánimam, récreans iuxta voluntátem divínam exercétque eam diversímode, ut illam íntegram, irreprehensíbilem atque puram apud cæléstem Patrem constítuat.

Orémus ígitur quoque nos Deum, et orémus in dilectióne ac spe magna, ut largiátur nobis cæléstem grátiam doni Spíritus, ut et nos ipse Spíritus gubérnet et ducat ad omnem voluntátem divínam ac nos refíciat váriis requiéi modis, ut ope huius gubernatiónis et exercitatiónis grátiæ ac promotiónis spiritális, digni habeámur ad perfectiónem plenitúdinis Christi perveníre, ut inquit Apóstolus: Ut impleámini in omnem plenitúdinem Christi.

Responsorium   Cf. 1 Io 2, 20. 27; Ioel 2, 23ab
R/. Unctiónem habétis a Sancto; et únctio, quam accepístis ab eo, máneat in vobis. * Et non necésse habétis, ut áliquis dóceat vos; sed únctio ipsíus docet vos de ómnibus.
V/. Exsultáte et lætámini in Dómino Deo vestro quia dedit vobis plúviam iustítiæ. * Et non.

 

SABBATO HEBDOMADAE IV PER ANNUM

Ad Officium lectionis

Lectio prior

De Epístola secúnda ad Thessalonicénses 3, 1-18

Hortationes et consilia

De cétero, fratres, oráte pro nobis, ut sermo Dómini currat et glorificétur sicut et apud vos, et ut liberémur ab importúnis et malis homínibus; non enim ómnium est fides. Fidélis autem Dóminus est, qui confirmábit vos et custódiet a Malo.

Confídimus autem de vobis in Dómino, quóniam, quæ præcípimus, et fácitis et faciétis. Dóminus autem dírigat corda vestra in caritátem Dei et patiéntiam Christi.

Præcípimus autem vobis, fratres, in nómine Dómini nostri Iesu Christi, ut subtrahátis vos ab omni fratre ambulánte inordináte et non secúndum traditiónem, quam accepérunt a nobis. Ipsi enim scitis quemádmodum opórteat imitári nos, quóniam non inordináti fúimus inter vos, neque gratis panem manducávimus ab áliquo sed in labóre et fatigatióne, nocte et die operántes, ne quem vestrum gravarémus; non quasi non habuérimus potestátem, sed ut nosmetípsos formam darémus vobis ad imitándum nos. Nam et cum essémus apud vos, hoc præcipiebámus vobis: Si quis non vult operári, nec mandúcet. Audímus enim inter vos quosdam ambuláre inordináte, nihil operántes sed curióse agéntes; his autem, qui eiúsmodi sunt, præcípimus et obsecrámus in Dómino Iesu Christo, ut cum quiéte operántes suum panem mandúcent. Vos autem, fratres, nolíte defícere benefaciéntes. Quod si quis non obœdit verbo nostro per epístulam, hunc notáte, non commisceámini cum illo, ut confundátur; et nolíte quasi inimícum existimáre, sed corrípite ut fratrem.

Ipse autem Dóminus pacis det vobis pacem sempitérnam in omni modo. Dóminus cum ómnibus vobis.

Salutátio mea manu Pauli, quod est signum in omni epístula, ita scribo. Grátia Dómini nostri Iesu Christi cum ómnibus vobis.

Responsorium   Cf. 1 Th 2, 13b; cf. Eph 1, 13a
R/. Cum accepístis verbum Dei, * Accepístis illud non ut verbum hóminum sed, sicut est vere, verbum Dei.
V/. Audivístis verbum veritátis, Evangélium salútis vestræ. * Accepístis.

Lectio altera

Ex Constitutióne pastoráli Gáudium et spes Concílii Vaticáni secúndi de Ecclésia in mundo huius témporis (Nn. 35-36)

De humana navitate

Humána návitas, sicut ex hómine procédit, ita ad hóminem ordinátur. Homo enim, cum operátur, non tantum res et societátem immútat, sed et seípsum pérficit. Multa discit, facultátes suas éxcolit, extra se et supra se procédit. Huiúsmodi increméntum, si recte intellegátur, maióris prétii est quam extérnæ quæ cólligi possunt divítiæ. Magis valet homo propter id quod est, quam propter id quod habet.

Páriter, ómnia quæ hómines ad maiórem iustítiam, ampliórem fraternitátem, humaniorémque ordinatiónem in sociálibus necessitudínibus obtinéndam agunt, plus quam progréssus téchnici valent. Hi enim progréssus quasi matériam humánæ promotióni præbére possunt, illam autem per se solos ad actum nequáquam dedúcunt.

Unde hæc est humánæ navitátis norma, quod iuxta consílium et voluntátem divínam cum genuíno humáni géneris bono cóngruat, et hómini indivíduo vel in societáte pósito íntegræ suæ vocatiónis cultum et impletiónem permíttat.

Multi tamen coævi nostri timére vidéntur, ne ex arctióre humánæ navitátis et religiónis coniunctióne autonomía hóminum vel societátum vel scientiárum impediátur. Si per terrenárum rerum autonomíam intellégimus res creátas et ipsas societátes própriis légibus valoribúsque gaudére, ab hómine gradátim dignoscéndis, adhibéndis et ordinándis eándem exígere omníno fas est; quod non solum postulátur ab homínibus nostræ ætátis, sed étiam cum Creatóris voluntáte cóngruit. Ex ipsa enim creatiónis condicióne res univérsæ própria firmitáte, veritáte, bonitáte propriísque légibus ac órdine instruúntur, quæ homo reveréri debet, própriis singulárum scientiárum artiúmve méthodis ágnitis.

Hinc deploráre líceat quosdam ánimi hábitus, qui aliquándo inter christiános ipsos, ob non satis perspéctam legítimam sciéntiæ autonomíam, non defuérunt et, contentiónibus controversiísque exínde suscitátis, plúrium ánimos eo perduxérunt ut fidem et sciéntiam inter se oppóni censérent.

At si verbis «rerum temporálium autonomía» intellégitur res creátas a Deo non pendére, eísque hóminem sic uti posse ut eásdem ad Creatórem non réferat, nemo qui Deum agnóscit non sentit quam falsa huiúsmodi plácita sint. Creatúra enim sine Creatóre evanéscit.

Responsorium   Deut 2, 7; 8, 5b
R/. Benedíxit tibi in omni ópere mánuum tuárum; novit iter tuum, quómodo transíeris solitúdinem magnam, * Hábitans tecum Dóminus Deus tuus, et nihil tibi défuit.
V/. Sicut érudit homo fílium suum, sic erudívit te. * Hábitans.

---

---

---