FERIA II
HEBDOMADÆ II

Ad Invitatorium

V/. Dómine, lábia.

Ant. Exsultémus Dómino, et in psalmis iubilémus ei.

Veníte, exsultémus vel Iubiláte Dómino vel Deus misereátur nostri vel Dómini est terra.

Ad Officium lectionis

V/. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Hymnus
I. Quando Officium lectionis dicitur nocte vel summo mane.
II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore.

Psalmodia

Ant. 1 Inclína ad me, Dómine, aurem tuam, ut éruas me.

Psalmus 30 (31), 2-17. 20-25
Afflicti supplicatio cum fiducia

Pater, in manus tuas commendo spiritum meum (Lc 23, 46).

I

In te, Dómine, sperávi, non confúndar in ætérnum;*

in iustítia tua líbera me.

Inclína ad me aurem tuam,*

accélera, ut éruas me.

Esto mihi in rupem præsídii
et in domum munítam,*

ut salvum me fácias.

Quóniam fortitúdo mea et refúgium meum es tu*

et propter nomen tuum dedúces me et pasces me.

Edúces me de láqueo, quem abscondérunt mihi,*

quóniam tu es fortitúdo mea.

In manus tuas comméndo spíritum meum;*

redemísti me, Dómine, Deus veritátis.

Odísti observántes vanitátes supervácuas,*

ego autem in Dómino sperávi.

Exsultábo et lætábor in misericórdia tua,*

quóniam respexísti humilitátem meam;

agnovísti necessitátes ánimæ meæ,†

nec conclusísti me in mánibus inimíci;*

statuísti in loco spatióso pedes meos.

Ant. Inclína ad me, Dómine, aurem tuam, ut éruas me.

Ant. 2 Illúmina fáciem tuam super servum tuum, Dómine.

II

Miserére mei, Dómine, quóniam tríbulor;†

conturbátus est in mæróre óculus meus,*

ánima mea et venter meus.

Quóniam defécit in dolóre vita mea*

et anni mei in gemítibus;

infirmáta est in paupertáte virtus mea,*

et ossa mea contabuérunt.

Apud omnes inimícos meos
factus sum oppróbrium†

et vicínis meis valde et timor notis meis:*

qui vidébant me foras, fugiébant a me.

Oblivióni a corde datus sum tamquam mórtuus;*

factus sum tamquam vas pérditum.

Quóniam audívi vituperatiónem multórum:*

horror in circúitu;

in eo dum convenírent simul advérsum me,*

auférre ánimam meam consiliáti sunt.

Ego autem in te sperávi, Dómine;†

dixi: «Deus meus es tu,*

in mánibus tuis sortes meæ».

Eripe me de manu inimicórum meórum*

et a persequéntibus me;

illústra fáciem tuam super servum tuum,*

salvum me fac in misericórdia tua.

Ant. Illúmina fáciem tuam super servum tuum, Dómine.

Ant. 3 Benedíctus Dóminus, quóniam mirificávit misericórdiam suam mihi.

III

Quam magna multitúdo dulcédinis tuæ, Dómine,*

quam abscondísti timéntibus te.

Perfecísti eis, qui sperant in te,*

in conspéctu filiórum hóminum.

Abscóndes eos in abscóndito faciéi tuæ*

a conturbatióne hóminum;

próteges eos in tabernáculo*

a contradictióne linguárum.

Benedíctus Dóminus,*

quóniam mirificávit misericórdiam suam mihi
in civitáte muníta.

Ego autem dixi in trepidatióne mea:*

«Præcísus sum a conspéctu oculórum tuórum».

Verúmtamen exaudísti vocem oratiónis meæ,*

dum clamárem ad te.

Dilígite Dóminum, omnes sancti eius:†

fidéles consérvat Dóminus*

et retríbuit abundánter faciéntibus supérbiam.

Viríliter ágite, et confortétur cor vestrum,*

omnes, qui sperátis in Dómino.

Ant. Benedíctus Dóminus, quóniam mirificávit misericórdiam suam mihi.

V/. Dírige me, Dómine, in veritáte tua, et doce me.
R/. Quia tu es Deus salútis meæ.

Lectiones et oratio singulis Officiis convenientes.

Ad Laudes matutinas

V/. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Hymnus

Psalmodia

Ant. 1 Quando véniam et apparébo ante fáciem Dómini?

Psalmus 41 (42)
    

Desiderium Domini et templi eius

Qui sitit, veniat; qui vult, accipiat aquam vitæ (Ap 22, 17).

Quemádmodum desíderat cervus
ad fontes aquárum,*

ita desíderat ánima mea ad te, Deus.

Sitívit ánima mea ad Deum, Deum vivum;*

quando véniam et apparébo ante fáciem Dei?

Fuérunt mihi lácrimæ meæ panis die ac nocte,*

dum dícitur mihi quotídie: «Ubi est Deus tuus?».

Hæc recordátus sum et effúdi in me
ánimam meam;†

quóniam transíbam in locum
tabernáculi admirábilis*

usque ad domum Dei,

in voce exsultatiónis et confessiónis,*

multitúdinis festa celebrántis.

Quare tristis es, ánima mea,*

et quare conturbáris in me?

Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi,*

salutáre vultus mei et Deus meus.

In meípso ánima mea contristáta est;†

proptérea memor ero tui*

de terra Iordánis et Hermónim,
de monte Misar.

Abýssus abýssum ínvocat
in voce cataractárum tuárum;*

omnes gúrgites tui et fluctus tui
super me transiérunt.

In die mandávit Dóminus misericórdiam suam,†

et nocte cánticum eius apud me est:*

orátio ad Deum vitæ meæ.

Dicam Deo:*

«Suscéptor meus es.

Quare oblítus es mei,†

et quare contristátus incédo,*

dum afflígit me inimícus?».

Dum confringúntur ossa mea,†

exprobravérunt mihi, qui tríbulant me,*

dum dicunt mihi quotídie: «Ubi est Deus tuus?».

Quare tristis es, ánima mea,*

et quare conturbáris in me?

Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi,*

salutáre vultus mei et Deus meus.

Ant. Quando véniam et apparébo ante fáciem Dómini?

Ant. 2 Osténde nobis, Dómine, lucem miseratiónum tuárum.

Canticum  Sir 36, 1-7. 13-16
    

Supplicatio pro sancta civitate Ierusalem

Hæc est vita æterna, ut cognoscant te solum verum Deum et, quem misisti, Iesum Christum (Io 17, 3).

Miserére nostri, Deus ómnium, et réspice nos*

et osténde nobis lucem miseratiónum tuárum;

et immítte timórem tuum super gentes,*

quæ non exquisiérunt te,

ut cognóscant quia non est Deus nisi tu,*

et enárrent magnália tua.

Alleva manum tuam super gentes aliénas,*

ut vídeant poténtiam tuam.

Sicut enim in conspéctu eórum
sanctificátus es in nobis,*

sic in conspéctu nostro magnificáberis in eis,

ut cognóscant, sicut et nos cognóvimus,*

quóniam non est Deus præter te, Dómine.

Innova signa et ítera mirabília,*

glorífica manum et firma bráchium dextrum.

Cóngrega omnes tribus Iacob,*

et hereditábis eos sicut ab inítio.

Miserére plebi tuæ,
super quam invocátum est nomen tuum,*

et Israel, quem coæquásti primogénito tuo.

Miserére civitáti sanctificatiónis tuæ,*

Ierúsalem, loco requiéi tuæ.

Reple Sion maiestáte tua*

et glória tua templum tuum.

Ant. Osténde nobis, Dómine, lucem miseratiónum tuárum.

Ant. 3 Benedíctus es, Dómine, in firmaménto cæli.

Psalmus 18 (19) A
    
Laus Domini rerum conditoris

Visitabit nos Oriens ex alto ... ad dirigendos pedes nostros in viam pacis (Lc 1, 78. 79).

Cæli enárrant glóriam Dei,*

et ópera mánuum eius annúntiat firmaméntum.

Dies diéi erúctat verbum,*

et nox nocti índicat sciéntiam.

Non sunt loquélæ neque sermónes,*

quorum non intellegántur voces:

in omnem terram exívit sonus eórum*

et in fines orbis terræ verba eórum.

Soli pósuit tabernáculum in eis,†

et ipse tamquam sponsus procédens
de thálamo suo,*

exsultávit ut gigas ad curréndam viam.

A fínibus cælórum egréssio eius†

et occúrsus eius usque ad fines eórum,*

nec est, quod se abscóndat a calóre eius.

Ant. Benedíctus es, Dómine, in firmaménto cæli.

Lectio brevis   Ier 15, 16

Invénti sunt sermónes tui, et comédi eos, et factum est mihi verbum tuum in gáudium et in lætítiam cordis mei, quóniam invocátum est nomen tuum super me, Dómine Deus exercítuum.

Responsorium breve
R/. Exsultáte, iusti, in Dómino; * Rectos decet collaudátio. Exsultáte.
V/. Cantáte ei cánticum novum. * Rectos decet collaudátio. Glória Patri. Exsultáte.

Ad Benedictus, ant. Benedíctus Dóminus, quia visitávit et liberávit nos.

Preces

Salvátor noster fecit nos regnum et sacerdótium, ut hóstias Deo acceptábiles offerámus. Grati ígitur eum invocémus: Serva nos in tuo ministério, Dómine.

Pater noster.

Oratio

Dómine Deus omnípotens, qui ad princípium huius diéi nos perveníre fecísti, tua nos hódie salva virtúte, ut in hac die ad nullum declinémus peccátum, sed semper ad tuam iustítiam faciéndam, nostra procédant elóquia, dirigántur cogitatiónes et ópera. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.

 

Ad Horam mediam

V/. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Hymnus, ut in Ordinario.
  Ad Tertiam Nunc, Sancte, nobis vel Certum tenéntes
  Ad Sextam Rector potens vel Dicámus laudes
  Ad Nonam Rerum, Deus vel Ternis horárum

Psalmodia

Ant. 1 Beáti qui áudiunt verbum Dei et custódiunt illud.

Psalmus 118 (119), 41-48

VI (Vau)

Et véniat super me misericórdia tua, Dómine,*

salutáre tuum secúndum elóquium tuum.

Et respondébo exprobrántibus mihi verbum,*

quia sperávi in sermónibus tuis.

Et ne áuferas de ore meo verbum veritátis
usquequáque,*

quia in iudíciis tuis supersperávi.

Et custódiam legem tuam semper,*

in sæculum et in sæculum sæculi.

Et ambulábo in latitúdine,*

quia mandáta tua exquisívi.

Et loquar de testimóniis tuis in conspéctu regum*

et non confúndar.

Et delectábor in præcéptis tuis,*

quæ diléxi.

Et levábo manus meas ad præcépta tua,
quæ diléxi;*

et exercébor in iustificatiónibus tuis.

Ant. Beáti qui áudiunt verbum Dei et custódiunt illud.

Ant. 2 Meus cibus est ut fáciam voluntátem Patris.

Psalmus 39 (40), 2-14. 17-18

Gratiarum actio et auxilii petitio

Hostiam et oblationem noluisti, corpus autem aptasti mihi (Hebr 10, 5).

I

Exspéctans exspectávi Dóminum,*

et inténdit mihi.

Et exaudívit clamórem meum*

et edúxit me de lacu misériæ et de luto fæcis;

et státuit super petram pedes meos*

et firmávit gressus meos.

Et immísit in os meum cánticum novum,*

carmen Deo nostro.

Vidébunt multi et timébunt*

et sperábunt in Dómino.

Beátus vir, qui pósuit Dóminum spem suam*

et non respéxit supérbos
et declinántes in mendácium.

Multa fecísti tu, Dómine Deus meus, mirabília tua,†

et cogitatiónes tuas pro nobis:*

non est qui símilis sit tibi.

Si nuntiáre et éloqui volúero,*

multiplicabúntur super númerum.

Sacrifícium et oblatiónem noluísti,*

aures autem fodísti mihi.

Holocáustum et pro peccáto non postulásti,*

tunc dixi: «Ecce vénio.

In volúmine libri scriptum est de me.*

Fácere voluntátem tuam,

Deus meus, vólui;*

et lex tua in præcórdiis meis».

Ant. Meus cibus est ut fáciam voluntátem Patris.

Ant. 3 Pauper sum ego; Dóminus sollícitus est mei.

II

Annuntiávi iustítiam tuam in ecclésia magna;*

ecce lábia mea non prohibébo, Dómine, tu scisti.

Iustítiam tuam non abscóndi in corde meo,*

veritátem tuam et salutáre tuum dixi.

Non abscóndi misericórdiam tuam*

et veritátem tuam ab ecclésia magna.

Tu autem, Domine,
ne prohíbeas miseratiónes tuas a me;*

misericórdia tua et véritas tua
semper suscípiant me,

quóniam circumdedérunt me mala,
quorum non est númerus;†

comprehendérunt me iniquitátes meæ,*

et non pótui vidére.

Multiplicátæ sunt super capíllos cápitis mei,*

et cor meum derelíquit me.

Compláceat tibi, Dómine, ut éruas me;*

Dómine, ad adiuvándum me festína.

Exsúltent et læténtur in te omnes quæréntes te*

et dicant semper: «Magnificétur Dóminus»,
qui díligunt salutáre tuum.

Ego autem egénus et pauper sum;*

Dóminus sollícitus est mei.

Adiútor meus et liberátor meus tu es;*

Deus meus, ne tardáveris.

Ant. Pauper sum ego; Dóminus sollícitus est mei.

Ad Tertiam (Sextam, Nonam)
Lectio brevis   Ier 31, 33
Hoc erit pactum, quod fériam cum domo Israel post dies illos, dicit Dóminus: Dabo legem meam in viscéribus eórum et in corde eórum scribam eam; et ero eis in Deum, et ipsi erunt mihi in pópulum.

V/. Cor mundum crea in me Deus.
R/. Ne proícias me a fácie tua.

Oratio

Deus, Pater óptime, qui labórem homínibus ita dedísti, ut mútua semper arte ad altióra profícerent, præsta, quæsumus, sic nos iúgiter operári, ut filiórum in te spíritu et fratérna in omnes caritáte vivámus. Per Christum.

(Ad Vesperas)

Ad Sextam
Lectio brevis   Ier 32, 40

Fériam eis pactum sempitérnum et non désinam eis benefácere et timórem meum dabo in corde eórum, ut non recédant a me.

V/. In Deo salutáre meum et glória mea.
R/. Et refúgium meum in illo.

Oratio

Deus, qui messis ac víneæ dóminus es et custos, quique offícia tríbuis et iusta stipéndia meritórum, fac nos diéi pondus ita portáre, ut nihil umquam de tuis plácitis conquerámur. Per Christum.

(Ad Vesperas)

Ad Nonam
Lectio brevis   Ez 34, 31

Vos grex meus, grex páscuæ meæ vos, et ego Dóminus Deus vester, dicit Dóminus Deus.

V/. Dóminus regit me et nihil mihi déerit.
R/. In loco páscuæ ibi me collocávit.

Oratio

Deus, qui nos ádvocas illa hora, qua ad templum ascendébant Apóstoli, præsta, ut orátio, quam in nómine Iesu sincéra tibi mente persólvimus, ómnibus nomen illud invocántibus salútem eius váleat impetráre. Per Christum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.

 

Ad Vesperas

V/. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Hymnus

Psalmodia

Ant. 1 Speciósus forma præ fíliis hóminum, diffúsa est grátia in lábiis tuis.

Psalmus 44 (45)
    
Regis nuptiæ

Ecce Sponsus venit; exite obviam ei (Mt 25, 6).

I

Eructávit cor meum verbum bonum,†

dico ego ópera mea regi.*

Lingua mea cálamus scribæ velóciter scribéntis.

Speciósus forma es præ fíliis hóminum,†

diffúsa est grátia in lábiis tuis,*

proptérea benedíxit te Deus in ætérnum.

Accíngere gládio tuo super femur tuum,
potentíssime,*

magnificéntia tua et ornátu tuo.

Et ornátu tuo procéde, currum ascénde*

propter veritátem et mansuetúdinem et iustítiam.

Et dóceat te mirabília déxtera tua:†

sagíttæ tuæ acútæ
— pópuli sub te cadent —*

in corda inimicórum regis.

Sedes tua, Deus, in sæculum sæculi;*

sceptrum æquitátis sceptrum regni tui.

Dilexísti iustítiam et odísti iniquitátem,†

proptérea unxit te Deus, Deus tuus,*

óleo lætítiæ præ consórtibus tuis.

Myrrha et áloe et cásia ómnia vestiménta tua;*

e dómibus ebúrneis chordæ deléctant te.

Fíliæ regum in pretiósis tuis;*

ástitit regína a dextris tuis ornáta auro ex Ophir.

Ant. Speciósus forma præ fíliis hóminum, diffúsa est grátia in lábiis tuis.

Ant. 2 Ecce Sponsus venit: exíte óbviam ei.

II
    

Audi, fília, et vide,†

et inclína aurem tuam*

et oblivíscere pópulum tuum
et domum patris tui;

et concupíscet rex spéciem tuam.*

Quóniam ipse est dóminus tuus, et adóra eum.

Fília Tyri cum munéribus;*

vultum tuum deprecabúntur dívites plebis.

Gloriósa nimis fília regis intrínsecus,*

textúris áureis circumamícta.

In véstibus variegátis adducétur regi;*

vírgines post eam, próximæ eius, afferúntur tibi.

Afferúntur in lætítia et exsultatióne,*

adducúntur in domum regis.

Pro pátribus tuis erunt tibi fílii;*

constítues eos príncipes super omnem terram.

Memor ero nóminis tui*

in omni generatióne et generatióne;

proptérea pópuli confitebúntur tibi in ætérnum*

et in sæculum sæculi.

Ant. Ecce Sponsus venit: exíte óbviam ei.

Ant. 3 Propósuit Deus in plenitúdine témporum instauráre ómnia in Christo.

Canticum  Eph 1, 3-10
    
De Deo salvatore

Benedíctus Deus
et Pater Dómini nostri Iesu Christi,*

qui benedíxit nos in omni benedictióne spiritáli
in cæléstibus in Christo,

sicut elégit nos in ipso ante mundi constitutiónem,†

ut essémus sancti et immaculáti*

in conspéctu eius in caritáte,

qui prædestinávit nos in adoptiónem filiórum†

per Iesum Christum in ipsum,*

secúndum beneplácitum voluntátis suæ,

in laudem glóriæ grátiæ suæ,*

in qua gratificávit nos in Dilécto,

in quo habémus redemptiónem
per sánguinem eius,*

remissiónem peccatórum,

secúndum divítias grátiæ eius,†

qua superabundávit in nobis*

in omni sapiéntia et prudéntia,

notum fáciens nobis
mystérium voluntátis suæ,*

secúndum beneplácitum eius,

quod propósuit in eo,*

in dispensatiónem plenitúdinis témporum:

recapituláre ómnia in Christo,*

quæ in cælis et quæ in terra.

Ant. Propósuit Deus in plenitúdine témporum instauráre ómnia in Christo.

Lectio brevis   1 Th 2, 13

Grátias ágimus Deo sine intermissióne, quóniam cum accepissétis a nobis verbum audítus Dei, accepístis non ut verbum hóminum sed, sicut est vere, verbum Dei, quod et operátur in vobis, qui créditis.

Responsorium breve
R/. Dirigátur, Dómine, * Ad te orátio mea. Dirigátur.
V/. Sicut incénsum in conspéctu tuo. * Ad te orátio mea. Glória Patri. Dirigátur.

Ad Magnificat, ant. Magníficet te semper ánima mea, Deus meus.

Preces (Vel)

Laudémus Christum, qui díligit Ecclésiam eámque nutrit et fovet. Eum fidénter rogémus clamántes: Adímple vota pópuli tui, Dómine.

Pater noster.

Oratio

Deus omnípotens, qui hódie servos tuos inútiles in labóribus roborásti, hoc laudis súscipe, quod tibi offérimus, sacrifícium vespertínum, de suscéptis a te munéribus grátias referéntes. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.

 

---

---

---