FERIA III
HEBDOMADÆ IV

Ad Invitatorium

V/. Dómine, lábia.

Ant. Deum magnum Dóminum, veníte, adorémus.

Veníte, exsultémus vel Iubiláte Dómino vel Deus misereátur nostri vel Dómini est terra.

Ad Officium lectionis

V/. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Hymnus
I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane.
II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore.

Psalmodia

Ant. 1 Clamor meus, Dómine, ad te pervéniat; non abscóndas fáciem tuam a me.

Psalmus 101 (102)
Exsulis vota et preces

Consolatur nos Deus in omni tribulatione nostra (2 Cor 1, 4).

I

Dómine, exáudi oratiónem meam,*

et clamor meus ad te véniat.

Non abscóndas fáciem tuam a me;†

in quacúmque die tríbulor,*

inclína ad me aurem tuam.

In quacúmque die invocávero te,*

velóciter exáudi me.

Quia defecérunt sicut fumus dies mei,*

et ossa mea sicut crémium aruérunt.

Percússum est ut fenum et áruit cor meum,*

étenim oblítus sum comédere panem meum.

A voce gémitus mei*

adhæsit os meum carni meæ.

Símilis factus sum pellicáno solitúdinis,*

factus sum sicut nyctícorax in ruínis.

Vigilávi*

et factus sum sicut passer solitárius in tecto.

Tota die exprobrábant mihi inimíci mei,*

exardescéntes in me per me iurábant.

Quia cínerem tamquam panem manducábam*

et potum meum cum fletu miscébam,

a fácie iræ et increpatiónis tuæ,*

quia élevans allisísti me.

Dies mei sicut umbra declinavérunt,*

et ego sicut fenum árui.

Ant. Clamor meus, Dómine, ad te pervéniat; non abscóndas fáciem tuam a me.

Ant. 2 Réspice, Dómine, in oratiónem humílium.

II

Tu autem, Dómine, in ætérnum pérmanes,*

et memoriále tuum
in generatiónem et generatiónem.

Tu exsúrgens miseréberis Sion,†

quia tempus miseréndi eius,*

quia venit tempus,

quóniam placuérunt servis tuis lápides eius*

et púlveris eius miseréntur.

Et timébunt gentes nomen tuum, Dómine,*

et omnes reges terræ glóriam tuam,

quia ædificávit Dóminus Sion*

et appáruit in glória sua.

Respéxit in oratiónem ínopum*

et non sprevit precem eórum.

Scribántur hæc pro generatióne áltera,*

et pópulus, qui creábitur, laudábit Dóminum.

Quia prospéxit de excélso sanctuário suo,*

Dóminus de cælo in terram aspéxit,

ut audíret gémitus compeditórum,*

ut sólveret fílios mortis;

ut annúntient in Sion nomen Dómini*

et laudem eius in Ierúsalem,

cum congregáti fúerint pópuli in unum*

et regna, ut sérviant Dómino.

Ant. Réspice, Dómine, in oratiónem humílium.

Ant. 3 Tu, Dómine, terram fundásti, et ópera mánuum tuárum sunt cæli.

III

Humiliávit in via virtútem meam,*

abbreviávit dies meos.

Dicam: «Deus meus,†

ne áuferas me in dimídio diérum meórum;*

in generatiónem et generatiónem sunt anni tui.

Inítio terram fundásti;*

et ópera mánuum tuárum sunt cæli.

Ipsi períbunt, tu autem pérmanes;†

et omnes sicut vestiméntum veteráscent,*

et sicut opertórium mutábis eos, et mutabúntur.

Tu autem idem ipse es,*

et anni tui non defícient.

Fílii servórum tuórum habitábunt,*

et semen eórum in conspéctu tuo firmábitur».

Ant. Tu, Dómine, terram fundásti, et ópera mánuum tuárum sunt cæli.

V/. Atténdite, pópule meus, doctrínam meam.
R/. Inclináte aurem vestram in verba oris mei.

Lectiones et oratio singulis Officiis convenientes.

Ad Laudes matutinas

V/. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Hymnus

Psalmodia

Ant. 1 Tibi, Dómine, psallam, et intéllegam in via immaculáta.

Psalmus 100 (101)
    
Iusti principis confessio

Si diligitis me, mandata mea servabitis (Io 14, 15).

Misericórdiam et iudícium cantábo;*

tibi, Dómine, psallam.

Intéllegam in via immaculáta;*

quando vénies ad me?

Perambulábo in innocéntia cordis mei,*

in médio domus meæ.

Non propónam ante óculos meos rem iniústam,†

faciéntem prævaricatiónes ódio habébo,*

non adhærébit mihi.

Cor pravum recédet a me,*

malígnum non cognóscam.

Detrahéntem secréto próximo suo,*

hunc cessáre fáciam;

supérbum óculo et inflátum corde,*

hunc non sustinébo.

Oculi mei ad fidéles terræ, ut sédeant mecum;*

qui ámbulat in via immaculáta,
hic mihi ministrábit.

Non habitábit in médio domus meæ,
qui facit supérbiam;*

qui lóquitur iníqua,
non stabit in conspéctu oculórum meórum.

In matutíno cessáre fáciam
omnes peccatóres terræ,*

ut dispérdam de civitáte Dómini
omnes operántes iniquitátem.

Ant. Tibi, Dómine, psallam, et intéllegam in via immaculáta.

Ant. 2 Ne áuferas, Dómine, misericórdiam tuam a nobis.

Canticum  Dan 3, 26. 27. 29. 34-41
    
Oratio Azariæ in fornace

Pænitemini et convertimini, ut deleantur vestra peccata (Act 3, 19).

Benedíctus es, Dómine, Deus patrum nostrórum,*

et laudábilis et gloriósum nomen tuum in sæcula,

quia iustus es in ómnibus,*

quæ fecísti nobis.

Peccávimus enim et iníque égimus
recedéntes a te*

et delíquimus in ómnibus.

Ne, quæsumus, tradas nos in perpétuum
propter nomen tuum*

et ne díssipes testaméntum tuum,

neque áuferas misericórdiam tuam a nobis†

propter Abraham diléctum tuum*

et Isaac servum tuum
et Israel sanctum tuum,

quibus dixísti
quod multiplicáres semen eórum*

sicut stellas cæli
et sicut arénam, quæ est in lítore maris,

quia, Dómine,
imminúti sumus plus quam omnes gentes*

sumúsque húmiles in univérsa terra
hódie propter peccáta nostra;

et non est in témpore hoc†

princeps et prophéta et dux,*

neque holocáustum neque sacrifícium,

neque oblátio neque incénsum,†

neque locus primitiárum coram te,*

ut possímus inveníre misericórdiam;

sed in ánima contríta
et spíritu humilitátis suscipiámur†

sicut in holocáusto aríetum et taurórum*

et sicut in mílibus agnórum pínguium,

sic fiat sacrifícium nostrum
in conspéctu tuo hódie,†

et pérfice subsequéntes te,*

quóniam non est confúsio confidéntibus in te.

Et nunc séquimur te in toto corde*

et timémus te et quærimus fáciem tuam.

Ant. Ne áuferas, Dómine, misericórdiam tuam a nobis.

Ant. 3 Deus, cánticum novum cantábo tibi.

Psalmus 143 (144), 1-10
    
Pro victoria et pace

Omnia possum in eo qui me confortat (Phil 4, 13).

Benedíctus Dóminus, adiútor meus,†

qui docet manus meas ad prœlium*

et dígitos meos ad bellum.

Misericórdia mea et fortitúdo mea,*

refúgium meum et liberátor meus;

scutum meum, et in ipso sperávi,*

qui subdit pópulum meum sub me.

Dómine, quid est homo, quod agnóscis eum,*

aut fílius hóminis, quod réputas eum?

Homo vanitáti símilis factus est,*

dies eius sicut umbra prætériens.

Dómine, inclína cælos tuos et descénde;*

tange montes, et fumigábunt.

Fúlgura coruscatiónem et díssipa eos;*

emítte sagíttas tuas et contúrba eos.

Emítte manum tuam de alto;*

éripe me et líbera me de aquis multis,

de manu filiórum alienigenárum,†

quorum os locútum est vanitátem,*

et déxtera eórum déxtera mendácii.

Deus, cánticum novum cantábo tibi,*

in psaltério decachórdo psallam tibi,

qui das salútem régibus,*

qui rédimis David servum tuum
de gládio malígno.

Ant. Deus, cánticum novum cantábo tibi.

Lectio brevis   Is 55, 1

Omnes sitiéntes, veníte ad aquas; et, qui non habétis argéntum, properáte, émite et comédite, veníte, émite absque argénto et absque ulla commutatióne vinum et lac.

Responsorium breve
R/. Vocem meam audi, Dómine; * In verba tua supersperávi. Vocem.
V/. Prævéni dilúculo, et clamávi. * In verba tua supersperávi. Glória Patri. Vocem.

Ad Benedictus, ant. De manu ómnium qui odérunt nos, salva nos, Dómine.

Preces

Deus, lætítiam nobis concédens hoc matutíno témpore eum laudándi, spem róborat nostram. Ideo fidénter ipsi supplicémus: Ad glóriam nóminis tui, audi nos, Dómine.

Pater noster.

Oratio

Auge in nobis, quæsumus, Dómine, fidem tuam, ut in ore nostro perfécta laus tua cæléstes iúgiter áfferat fructus. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.

 

Ad Horam mediam

V/. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Hymnus, ut in Ordinario.
  Ad Tertiam Nunc, Sancte, nobis vel Certum tenéntes
  Ad Sextam Rector potens vel Dicámus laudes
  Ad Nonam Rerum, Deus vel Ternis horárum

Psalmodia

Ant. 1 Si hæc scitis, beáti éritis si fecéritis ea.

Psalmus 118 (119), 137-144
XVIII (Sade)

Iustus es, Dómine,*

et rectum iudícium tuum.

Mandásti in iustítia testimónia tua*

et in veritáte nimis.

Consúmpsit me zelus meus,*

quia oblíti sunt verba tua inimíci mei.

Ignítum elóquium tuum veheménter,*

et servus tuus diléxit illud.

Adulescéntulus sum ego et contémptus;*

mandáta tua non sum oblítus.

Iustítia tua iustítia in ætérnum,*

et lex tua véritas.

Tribulátio et angústia invenérunt me;*

præcépta tua delectátio mea est.

Iustítia testimónia tua in ætérnum;*

intelléctum da mihi, et vivam.

Ant. Si hæc scitis, beáti éritis si fecéritis ea.

Ant. 2 Intret orátio mea in conspéctu tuo, Dómine.

Psalmus 87 (88)
    
Hominis graviter ægrotantis oratio

Hæc est hora vestra et potestas tenebrarum (Lc 22, 53).

I

Dómine, Deus salútis meæ,*

in die clamávi et nocte coram te.

Intret in conspéctu tuo orátio mea;*

inclína aurem tuam ad precem meam.

Quia repléta est malis ánima mea,*

et vita mea inférno appropinquávit.

Æstimátus sum cum descendéntibus in lacum,*

factus sum sicut homo sine adiutório.

Inter mórtuos liber,*

sicut vulneráti dormiéntes in sepúlcris;

quorum non es memor ámplius,*

et ipsi de manu tua abscíssi sunt.

Posuísti me in lacu inferióri,*

in tenebrósis et in umbra mortis.

Super me gravátus est furor tuus,*

et omnes fluctus tuos induxísti super me.

Ant. Intret orátio mea in conspéctu tuo, Dómine.

Ant. 3 Ad te, Dómine, clamávi, ne abscóndas fáciem tuam a me.

II

Longe fecísti notos meos a me,*

posuísti me abominatiónem eis;

conclúsus sum et non egrédiar.*

Oculi mei languérunt præ afflictióne.

Clamávi ad te, Dómine, tota die,*

expándi ad te manus meas.

Numquid mórtuis fácies mirabília,*

aut surgent umbræ et confitebúntur tibi?

Numquid narrábit áliquis in sepúlcro
misericórdiam tuam*

et veritátem tuam in loco perditiónis?

Numquid cognoscéntur in ténebris mirabília tua*

et iustítia tua in terra obliviónis?

Et ego ad te, Dómine, clamávi,*

et mane orátio mea prævéniet te.

Ut quid, Dómine, repéllis ánimam meam,*

abscóndis fáciem tuam a me?

Pauper sum ego et móriens a iuventúte mea;*

portávi pavóres tuos et conturbátus sum.

Super me transiérunt iræ tuæ,*

et terróres tui excidérunt me.

Circuiérunt me sicut aqua tota die,*

circumdedérunt me simul.

Elongásti a me amícum et próximum,*

et noti mei sunt ténebræ.

Ant. Ad te, Dómine, clamávi, ne abscóndas fáciem tuam a me.

Ad Tertiam (Sextam, Nonam)
Lectio brevis   1 Io 3, 17-18
Qui habúerit substántiam mundi et víderit fratrem suum necésse habére et cláuserit víscera sua ab eo, quómodo cáritas Dei manet in eo? Filíoli, non diligámus verbo nec lingua sed in ópere et veritáte.

V/. Iucúndus homo, qui miserétur et cómmodat.
R/. In memória ætérna erit iustus.

Oratio

Omnípotens sempitérne Deus, qui Paráclitum Sanctum tuum hora tértia in Apóstolos effudísti, in nos quoque eúndem Spíritum caritátis emítte, ut fidéle tibi coram ómnibus homínibus testimónium præbeámus. Per Christum.

(Ad Vesperas)

Ad Sextam
Lectio brevis   Deut 30, 11. 14

Mandátum hoc, quod ego præcípio tibi hódie, non supra te est neque procul pósitum. Sed iuxta te est sermo valde in ore tuo et in corde tuo, ut fácias illum.

V/. Lucérna pédibus meis verbum tuum, Dómine.
R/. Et lumen sémitis meis.

Oratio

Deus, qui Petro salvíficum tuum super gentes consílium revelásti, éffice benígnus, ut ópera nostra tibi grata reddántur, ac tuo dilectiónis salutísque propósito te donánte desérviant. Per Christum.

(Ad Vesperas)

Ad Nonam
Lectio brevis   Is 55, 10-11

Quómodo descéndit imber et nix de cælo et illuc ultra non revértitur, sed inébriat terram et infúndit eam et germináre eam facit et dat semen serénti et panem comedénti, sic erit verbum meum, quod egrediétur de ore meo: non revertétur ad me vácuum, sed fáciet, quæcúmque vólui, et prosperábitur in his, ad quæ misi illud.

V/. Emíttit Dóminus elóquium suum terræ.
R/. Velóciter currit verbum eius.

Oratio

Deus, qui Cornélio centurióni ángelum tuum misísti, ut viam ei salútis osténderet, da nobis, quæsumus, in salvatiónem ómnium libéntius operári, ut una cum eis, in Ecclésia tua, ad te perveníre possímus. Per Christum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.

 

Ad Vesperas

V/. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Hymnus

Psalmodia

Ant. 1 Si oblítus fúero tui, Ierúsalem, oblivióni detur déxtera mea.

Psalmus 136 (137), 1-6
    
Super flumina Babylonis

Hanc corporalem populi captivitatem referre in exemplum spiritalis captivitatis oportet (S. Hilarius).

Super flúmina Babylónis,
illic sédimus et flévimus,*

cum recordarémur Sion.

In salícibus in médio eius*

suspéndimus cítharas nostras.

Quia illic rogavérunt nos,
qui captívos duxérunt nos,*

verba cantiónum

et, qui affligébant nos, lætítiam:*

«Cantáte nobis de cánticis Sion».

Quómodo cantábimus cánticum Dómini*

in terra aliéna?

Si oblítus fúero tui, Ierúsalem,*

oblivióni detur déxtera mea;

adhæreat lingua mea fáucibus meis,*

si non memínero tui,

si non præposúero Ierúsalem*

in cápite lætítiæ meæ.

Ant. Si oblítus fúero tui, Ierúsalem, oblivióni detur déxtera mea.

Ant. 2 In conspéctu angelórum psallam tibi, Deus meus.

Psalmus 137 (138)
    
Gratiarum actio

Reges terrae afferent gloriam suam et honorem in civitatem sanctam (Cf. Ap 21, 24).

Confitébor tibi, Dómine, in toto corde meo,*

quóniam audísti verba oris mei.

In conspéctu angelórum psallam tibi,*

adorábo ad templum sanctum tuum;

et confitébor nómini tuo†

propter misericórdiam tuam et veritátem tuam,*

quóniam magnificásti super omne nomen
elóquium tuum.

In quacúmque die invocávero te, exáudi me;*

multiplicábis in ánima mea virtútem.

Confitebúntur tibi, Dómine, omnes reges terræ,*

quia audiérunt elóquia oris tui.

Et cantábunt vias Dómini,*

quóniam magna est glória Dómini;

quóniam excélsus Dóminus,†

et húmilem réspicit,*

et supérbum a longe cognóscit.

Si ambulávero in médio tribulatiónis,
vivificábis me;†

et contra iram inimicórum meórum
exténdes manum tuam,*

et salvum me fáciet déxtera tua.

Dóminus perfíciet pro me;†

Dómine, misericórdia tua in sæculum:*

ópera mánuum tuárum ne despícias.

Ant. In conspéctu angelórum psallam tibi, Deus meus.

Ant. 3 Dignus est Agnus, qui occísus est accípere glóriam et honórem.

Canticum  Ap 4, 11; 5, 9. 10. 12
    
Hymnus redemptorum

Dignus es, Dómine et Deus noster,*

accípere glóriam et honórem et virtútem,

quia tu creásti ómnia,*

et propter voluntátem tuam
erant et creáta sunt.

Dignus es, Dómine, accípere librum*

et aperíre signácula eius,

quóniam occísus es†

et redemísti Deo in sánguine tuo*

ex omni tribu et lingua et pópulo et natióne

et fecísti eos Deo nostro regnum et sacerdótes,*

et regnábunt super terram.

Dignus est Agnus, qui occísus est,†

accípere virtútem et divítias et sapiéntiam*

et fortitúdinem et honórem
et glóriam et benedictiónem.

Ant. Dignus est Agnus, qui occísus est accípere glóriam et honórem.

Lectio brevis   Col 3, 16

Verbum Christi hábitet in vobis abundánter, in omni sapiéntia docéntes et commonéntes vosmetípsos psalmis, hymnis, cánticis spiritálibus, in grátia cantántes in córdibus vestris Deo.

Responsorium breve
R/. Adimplébis me lætítia * Cum vultu tuo, Dómine. Adimplébis.
V/. Delectatiónes in déxtera tua usque in finem. * Cum vultu tuo, Dómine. Glória Patri. Adimplébis.

Ad Magnificat, ant. Fac nobíscum, Dómine, magna, quia potens es, et sanctum nomen tuum.

Preces (Vel)

Christum, qui poténtiam et robur dat pópulo suo, exaltémus et sincéris ánimis exorémus: Exáudi nos, Dómine, et te semper laudábimus.

Pater noster.

Oratio

Orántes in conspéctu tuo, Dómine, tuam cleméntiam implorámus, ut ea semper meditémur in córdibus, quæ tibi labiórum vócibus profitémur. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.

 

---

---

---