FERIA IV
HEBDOMADÆ II

Ad Invitatorium

V/. Dómine, lábia.

Ant. Iubiláte Deo, omnis terra, servíte Dómino in lætítia.

Veníte, exsultémus vel Iubiláte Dómino vel Deus misereátur nostri vel Dómini est terra.

Ad Officium lectionis

V/. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Hymnus
I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane.
II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore.

Psalmodia

Ant. 1 Ipsi intra nos gémimus, exspectántes redemptiónem córporis nostri.

Psalmus 38 (39)

Ægrotantis deprecatio

Vanitati creatura subiecta est ... propter eum qui subiecit eam in spe (Rom 8, 20).

I

Dixi: «Custódiam vias meas,*

ut non delínquam in lingua mea;

ponam ori meo custódiam,*

donec consístit peccátor advérsum me».

Tacens obmútui et sílui absque ullo bono,*

et dolor meus renovátus est.

Concáluit cor meum intra me,*

et in meditatióne mea exársit ignis.

Locútus sum in lingua mea:*

«Notum fac mihi, Dómine, finem meum;

et númerum diérum meórum quis est,*

ut sciam quam brevis sit vita mea».

Ecce paucórum palmórum fecísti dies meos,*

et spátium vitæ meæ tamquam níhilum ante te.

Etenim univérsa vánitas
omnis homo constitútus est.*

Etenim ut imágo pertránsit homo.

Etenim vánitas est et concitátur;*

thesaurízat et ignórat quis congregábit ea.

Ant. Ipsi intra nos gémimus, exspectántes redemptiónem córporis nostri.

Ant. 2 Exáudi oratiónem meam, Dómine; pércipe lácrimas meas.

II

Et nunc quæ est exspectátio mea, Dómine?*

Spes mea apud te est.

Ab ómnibus iniquitátibus meis érue me,*

oppróbrium insipiénti ne ponas me.

Obmútui et non apériam os meum,*

quóniam tu fecísti.

Amove a me plagas tuas:*

ab ictu manus tuæ ego deféci.

In increpatiónibus, propter iniquitátem,
corripuísti hóminem,†

et tabéscere fecísti sicut tínea desiderabília eius.*

Etenim vánitas omnis homo.

Exáudi oratiónem meam, Dómine,*

et clamórem meum áuribus pércipe.

Ad lácrimas meas ne obsurdéscas,†

quóniam ádvena ego sum apud te,*

peregrínus sicut omnes patres mei.

Avértere a me, ut refrígerer,*

priúsquam ábeam et non sim ámplius.

Ant. Exáudi oratiónem meam, Dómine; pércipe lácrimas meas.

Ant. 3 Ego autem sperávi in misericórdia Dei in ætérnum.

Psalmus 51 (52)

Contra calumniatorem

Qui gloriatur, in Domino glorietur (1 Cor 1, 31).

Quid gloriáris in malítia,*

qui potens es iniquitáte?

Tota die insídias cogitásti;*

lingua tua sicut novácula acúta,
qui facis dolum.

Dilexísti malítiam super benignitátem,†

mendácium magis quam loqui æquitátem.*

Dilexísti ómnia verba perditiónis, lingua dolósa.

Proptérea Deus déstruet te in finem;†

evéllet te et emigrábit te de tabernáculo*

et radícem tuam de terra vivéntium.

Vidébunt iusti et timébunt*

et super eum ridébunt:

«Ecce homo, qui non pósuit Deum
refúgium suum,†

sed sperávit in multitúdine divitiárum suárum*

et præváluit in insídiis suis».

Ego autem sicut virens olíva in domo Dei.†

Sperávi in misericórdia Dei*

in ætérnum et in sæculum sæculi.

Confitébor tibi in sæculum, quia fecísti;†

et exspectábo nomen tuum,
quóniam bonum est,*

in conspéctu sanctórum tuórum.

Ant. Ego autem sperávi in misericórdia Dei in ætérnum.

V/. Sustínuit ánima mea in verbo eius.
R/. Sperávit ánima mea in Dómino.

Lectiones et oratio singulis Officiis convenientes.

Ad Laudes matutinas

V/. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Hymnus

Psalmodia

Ant. 1 Deus, in sancto via tua: quis Deus magnus sicut Deus noster?

Psalmus 76 (77)
    

Operum Domini recordatio

In omnibus tribulationem patimur, sed non angustiamur (2 Cor 4, 8).

Voce mea ad Dóminum clamávi;*

voce mea ad Deum, et inténdit mihi.

In die tribulatiónis meæ Deum exquisívi,†

manus meæ nocte expánsæ sunt*

et non fatigántur.

Rénuit consolári ánima mea;†

memor sum Dei et ingemísco,*

exérceor, et déficit spíritus meus.

Vígiles tenuísti pálpebras óculi mei;*

turbátus sum et non sum locútus.

Cogitávi dies antíquos*

et annos ætérnos in mente hábui.

Meditátus sum nocte cum corde meo*

et exercitábar, et scopébam spíritum meum.

Numquid in ætérnum proíciet Deus,*

aut non appónet ut complacítior sit adhuc?

Aut defíciet in finem misericórdia sua,*

cessábit verbum a generatióne in generatiónem?

Aut obliviscétur miseréri Deus,*

aut continébit in ira sua misericórdias suas?

Et dixi: «Hoc vulnus meum,*

mutátio déxteræ Excélsi».

Memor ero óperum Dómini,*

memor ero ab inítio mirabílium tuórum.

Et meditábor in ómnibus opéribus tuis*

et in adinventiónibus tuis exercébor.

Deus, in sancto via tua;*

quis deus magnus sicut Deus noster?

Tu es Deus, qui facis mirabília,*

notam fecísti in pópulis virtútem tuam.

Redemísti in bráchio tuo pópulum tuum,*

fílios Iacob et Ioseph.

Vidérunt te aquæ, Deus,†

vidérunt te aquæ et doluérunt;*

étenim commótæ sunt abýssi.

Effudérunt aquas núbila,†

vocem dedérunt nubes,*

étenim sagíttæ tuæ tránseunt.

Vox tonítrui tui in rota;†

illuxérunt coruscatiónes tuæ orbi terræ,*

commóta est et contrémuit terra.

In mari via tua et sémitæ tuæ in aquis multis;*

et vestígia tua non cognoscúntur.

Deduxísti sicut oves pópulum tuum*

in manu Móysi et Aaron.

Ant. Deus, in sancto via tua: quis Deus magnus sicut Deus noster?

Ant. 2 Exsultávit cor meum in Dómino, qui humíliat et súblevat.

Canticum  1 Sam 2, 1-10
    
Humilium exsultatio in Deo

Deposuit potentes de sede et exaltavit humiles; esurientes implevit bonis (Lc 1, 52-53).

Exsultávit cor meum in Dómino,*

exaltátum est cornu meum in Deo meo;

dilatátum est os meum super inimícos meos,*

quóniam lætáta sum in salutári tuo.

Non est sanctus ut est Dóminus;†

neque enim est álius extra te,*

et non est fortis sicut Deus noster.

Nolíte multiplicáre loqui sublímia gloriántes.*

Recédant supérba de ore vestro,

quia Deus scientiárum Dóminus est,*

et ab eo ponderántur actiónes.

Arcus fórtium confráctus est,*

et infírmi accíncti sunt róbore.

Saturáti prius pro pane se locavérunt,*

et famélici non eguérunt ámplius.

Stérilis péperit plúrimos,*

et, quæ multos habébat fílios, emárcuit.

Dóminus mortíficat et vivíficat,*

dedúcit ad inférnum et redúcit.

Dóminus páuperem facit et ditat,*

humíliat et súblevat;

súscitat de púlvere egénum*

et de stércore élevat páuperem,

ut sédeat cum princípibus*

et sólium glóriæ téneat.

Dómini enim sunt cárdines terræ,*

et pósuit super eos orbem.

Pedes sanctórum suórum servábit,†

et ímpii in ténebris conticéscent,*

quia non in fortitúdine sua roborábitur vir.

Dóminus cónteret adversários suos;*

super ipsos in cælis tonábit.

Dóminus iudicábit fines terræ†

et dabit impérium regi suo*

et sublimábit cornu christi sui.

Ant. Exsultávit cor meum in Dómino, qui humíliat et súblevat.

Ant. 3 Dóminus regnávit, exsúltet terra.†

Psalmus 96 (97)
    

Gloria Domini in iudicio

Hic psalmus salutem mundi significat et fidem omnium gentium in ipsum (S. Athanasius).

Dóminus regnávit! Exsúltet terra,*

†læténtur ínsulæ multæ.

Nubes et calígo in circúitu eius,*

iustítia et iudícium firmaméntum sedis eius.

Ignis ante ipsum præcédet*

et inflammábit in circúitu inimícos eius.

Illustrárunt fúlgura eius orbem terræ:*

vidit et contrémuit terra.

Montes sicut cera fluxérunt a fácie Dómini,*

a fácie Dómini omnis terra.

Annuntiavérunt cæli iustítiam eius,*

et vidérunt omnes pópuli glóriam eius.

Confundántur omnes, qui adórant sculptília†

et qui gloriántur in simulácris suis.*

Adoráte eum, omnes ángeli eius.

Audívit et lætáta est Sion,†

et exsultavérunt fíliæ Iudæ*

propter iudícia tua, Dómine.

Quóniam tu Dóminus,
Altíssimus super omnem terram,*

nimis exaltátus es super omnes deos.

Qui dilígitis Dóminum, odíte malum;†

custódit ipse ánimas sanctórum suórum,*

de manu peccatóris liberábit eos.

Lux orta est iusto,*

et rectis corde lætítia.

Lætámini, iusti, in Dómino*

et confitémini memóriæ sanctitátis eius.

Ant. Dóminus regnávit, exsúltet terra.

Lectio brevis   Rom 8, 35. 37

Quis nos separábit a caritáte Christi? Tribulátio an angústia an persecútio an fames an núditas an perículum an gládius? Sed in his ómnibus supervíncimus per eum, qui diléxit nos.

Responsorium breve
R/. Benedícam Dóminum. * In omni témpore. Benedícam.
V/. Semper laus eius in ore meo. * In omni témpore. Glória Patri. Benedícam.

Ad Benedictus, ant. In sanctitáte serviámus Dómino ómnibus diébus nostris.

Preces

Benedíctus Deus salvátor noster, qui usque ad consummatiónem sæculi se ómnibus diébus cum Ecclésia sua mansúrum promísit. Ideo ei grátias agéntes clamémus: Mane nobíscum, Dómine.

Pater noster.

Oratio

Emítte, quæsumus, Dómine, in corda nostra tui lúminis claritátem, ut in via mandatórum tuórum iúgiter ambulántes, nihil umquam patiámur erróris. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.

 

Ad Horam mediam

V/. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Hymnus, ut in Ordinario.
  Ad Tertiam Nunc, Sancte, nobis vel Certum tenéntes
  Ad Sextam Rector potens vel Dicámus laudes
  Ad Nonam Rerum, Deus vel Ternis horárum

Psalmodia

Ant. 1 Cogitávi vias meas et convérti pedes meos in testimónia tua.

Psalmus 118 (119), 57-64

VIII (Heth)

Pórtio mea Dóminus:*

dixi custodíre verba tua.

Deprecátus sum fáciem tuam in toto corde meo;*

miserére mei secúndum elóquium tuum.

Cogitávi vias meas*

et convérti pedes meos in testimónia tua.

Festinávi et non sum morátus,*

ut custódiam præcépta tua.

Funes peccatórum circumpléxi sunt me,*

et legem tuam non sum oblítus.

Média nocte surgébam ad confiténdum tibi*

super iudícia iustítiæ tuæ.

Párticeps ego sum ómnium timéntium te*

et custodiéntium mandáta tua.

Misericórdia tua, Dómine, plena est terra;*

iustificatiónes tuas doce me.

Ant. Cogitávi vias meas et convérti pedes meos in testimónia tua.

Ant. 2 Timor et tremor venérunt super me; inténde mihi et exáudi me, Dómine.

Psalmus 54 (55), 2-15. 17-24

Contra perfidum amicum

Cœpit Iesus pavere et tædere (Mc 14, 33).

I

Auribus pércipe, Deus, oratiónem meam†

et ne abscondáris a deprecatióne mea;*

inténde mihi et exáudi me.

Excússus sum in meditatióne mea
et conturbátus sum*

a voce inimíci et a tribulatióne peccatóris.

Quóniam devolvérunt in me iniquitátem*

et in ira molésti erant mihi.

Cor meum torquétur intra me,*

et formído mortis cécidit super me.

Timor et tremor venérunt super me,*

et contéxit me pavor.

Et dixi: «Quis dabit mihi pennas sicut colúmbæ,*

et volábo et requiéscam?

Ecce elongábo fúgiens*

et manébo in solitúdine.

Exspectábo eum, qui salvum me fáciat*

a spíritu procéllæ et tempestáte».

Díssipa, Dómine, dívide linguas eórum,*

quóniam vidi violéntiam et contentiónem
in civitáte.

Die ac nocte circúmeunt eam super muros eius,†

iníquitas et labor et insídiæ in médio eius;*

et non defécit de platéis eius
frauduléntia et dolus.

Ant. Timor et tremor venérunt super me; inténde mihi et exáudi me, Dómine.

Ant. 3 Ad Deum clamábo, et Dóminus salvábit me.

II

Quóniam si inimícus meus maledixísset mihi,*

sustinuíssem útique;

et si is, qui óderat me,
super me magnificátus fuísset,*

abscondíssem me fórsitan ab eo.

Tu vero, homo coæquális meus,*

familiáris meus et notus meus,

qui simul habúimus dulce consórtium:*

in domo Dei ambulávimus in concúrsu.

Ego autem ad Deum clamábo,*

et Dóminus salvábit me.

Véspere et mane et merídie meditábor
et ingemíscam,*

et exáudiet vocem meam.

Rédimet in pace ánimam meam
ab his, qui impúgnant me,*

quóniam in multis sunt advérsum me.

Exáudiet Deus et humiliábit illos,*

qui est ante sæcula.

Non enim est illis commutátio,*

et non timuérunt Deum.

Exténdit manum suam in sócios;*

contaminávit fœdus suum.

Lene super butýrum est os eius,*

pugna autem cor illíus:

mollíti sunt sermónes eius super óleum,*

et ipsi sunt gládii destrícti.

Iacta super Dóminum curam tuam,†

et ipse te enútriet;*

non dabit in ætérnum fluctuatiónem iusto.

Tu vero, Deus, dedúces eos*

in púteum intéritus.

Viri sánguinum et dolósi
non dimidiábunt dies suos;*

ego autem sperábo in te, Dómine.

Ant. Ad Deum clamábo, et Dóminus salvábit me.

Ad Tertiam (Sextam, Nonam)
Lectio brevis   Deut 1, 16-17a
Iudícibus vestris præcépi in témpore illo: Audíte causam fratrum vestrórum et, quod iustum est, iudicáte, sive civis sit ille sive peregrínus. Non accipiétis persónam in iudício; ita parvum audiétis ut magnum, nec timébitis cuiúsquam persónam, quia Dei iudícium est.

V/. Iustus Dóminus et iustítias diléxit.
R/. Recti vidébunt vultum eius.

Oratio

Dómine, Pater sancte, Deus fidélis, qui promíssum Spíritum misísti, ut hómines per peccátum dispérsos congregáres, fac nos in mundo unitátis pacísque múnera confovére. Per Christum.

(Ad Vesperas)

Ad Sextam
Lectio brevis   Is 55, 8-9

Cogitatiónes meæ non sunt cogitatiónes vestræ, neque viæ vestræ viæ meæ, dicit Dóminus. Quia sicut exaltántur cæli a terra, sic exaltátæ sunt viæ meæ a viis vestris et cogitatiónes meæ a cogitatiónibus vestris.

V/. Dómine Deus virtútum, quis símilis tibi?
R/. Potens es, Dómine, et véritas tua in circúitu tuo.

Oratio

Omnípotens et miséricors Deus, qui nos die média respiráre concédis, quos cœpimus propítius intuére labóres, et, sanans quæ delíquimus, fac eos ad finem tibi plácitum perveníre. Per Christum.

(Ad Vesperas)

Ad Nonam
Lectio brevis   I Sam 16, 7b

Non iuxta intúitum hóminis ego iúdico: homo enim videt ea, quæ parent, Dóminus autem intuétur cor.

V/. Proba me, Deus, et scito cor meum.
R/. Deduc me in via ætérna.

Oratio

Dómine Iesu Christe, qui manus tuas in cruce ad salvándos hómines extendísti, concéde, ut actus nostri tibi reddántur accépti, et opus tuæ redemptiónis in mundo váleant declaráre. Qui vivis.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.

 

Ad Vesperas

V/. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Hymnus

Psalmodia

Ant. 1 Exspectémus beátam spem et advéntum glóriæ Salvatóris nostri.

Psalmus 61 (62)
    

Pax in Deo

Deus spei repleat vos omni pace in credendo (Rom 15, 13).

In Deo tantum quiésce, ánima mea,*

ab ipso enim salutáre meum.

Verúmtamen ipse refúgium meum
et salutáre meum,*

præsídium meum, non movébor ámplius.

Quoúsque irrúitis in hóminem,†

contúnditis univérsi vos*

tamquam paríetem inclinátum
et macériam depúlsam?

Verúmtamen de excélso suo cogitavérunt
depéllere;†

delectabántur mendácio.*

Ore suo benedicébant et corde suo maledicébant.

In Deo tantum quiésce, ánima mea,*

quóniam ab ipso patiéntia mea.

Verúmtamen ipse Deus meus et salutáre meum,*

præsídium meum, non movébor.

In Deo salutáre meum et glória mea;*

Deus fortitúdinis meæ,
et refúgium meum in Deo est.

Speráte in eo, omnis congregátio pópuli,†

effúndite coram illo corda vestra;*

Deus refúgium nobis.

Verúmtamen vánitas fílii Adam,*

mendácium fílii hóminum.

In statéram si conscéndant,*

super fumum leves sunt omnes.

Nolíte speráre in violéntia†

et in rapína nolíte décipi;*

divítiæ si áffluant, nolíte cor appónere.

Semel locútus est Deus,*

duo hæc audívi:

quia potéstas Deo est,†

et tibi, Dómine, misericórdia;*

quia tu reddes unicuíque iuxta ópera sua.

Ant. Exspectémus beátam spem et advéntum glóriæ Salvatóris nostri.

Ant. 2 Illúminet vultum suum super nos Deus, et benedícat nobis.

Quando sequens psalmus adhibitus est ad Invitatorium, loco eius dicitur psalmus 94 (95).

Psalmus 66 (67)
    

Omnes gentes Domino confiteantur

Notum sit vobis quoniam gentibus missum est hoc salutare Dei (Act 28, 28).

Deus misereátur nostri et benedícat nobis;*

illúminet vultum suum super nos,

ut cognoscátur in terra via tua,*

in ómnibus géntibus salutáre tuum.

Confiteántur tibi pópuli, Deus;*

confiteántur tibi pópuli omnes.

Læténtur et exsúltent gentes,†

quóniam iúdicas pópulos in æquitáte*

et gentes in terra dírigis.

Confiteántur tibi pópuli, Deus,*

confiteántur tibi pópuli omnes.

Terra dedit fructum suum;*

benedícat nos Deus, Deus noster,

benedícat nos Deus,*

et métuant eum omnes fines terræ.

Ant. Illúminet vultum suum super nos Deus, et benedícat nobis.

Ant. 3 In ipso cóndita sunt univérsa, et ómnia in ipso constant.

Canticum  Cf. Col 1, 12-20
    
Christus primogenitus omnis creaturæ
et primogenitus ex mortuis

Grátias agámus Deo Patri,*

qui idóneos nos fecit
in partem sortis sanctórum in lúmine;

qui erípuit nos de potestáte tenebrárum*

et tránstulit in regnum Fílii dilectiónis suæ,

in quo habémus redemptiónem,*

remissiónem peccatórum;

qui est imágo Dei invisíbilis,*

primogénitus omnis creatúræ,

quia in ipso cóndita sunt univérsa†

in cælis et in terra,*

visibília et invisibília,

sive throni sive dominatiónes*

sive principátus sive potestátes.

Omnia per ipsum et in ipsum creáta sunt,†

et ipse est ante ómnia,*

et ómnia in ipso constant.

Et ipse est caput córporis ecclésiæ;†

qui est princípium, primogénitus ex mórtuis,*

ut sit in ómnibus ipse primátum tenens,

quia in ipso complácuit
omnem plenitúdinem habitáre*

et per eum reconciliáre ómnia in ipsum,

pacíficans per sánguinem crucis eius,*

sive quæ in terris sive quæ in cælis sunt.

Ant. In ipso cóndita sunt univérsa, et ómnia in ipso constant.

Lectio brevis   1 Petr 5, 5b-7

Omnes ínvicem humilitátem indúite, quia Deus supérbis resístit, humílibus autem dat grátiam. Humiliámini ígitur sub poténti manu Dei, ut vos exáltet in témpore, omnem sollicitúdinem vestram proiciéntes in eum, quóniam ipsi cura est de vobis.

Responsorium breve
R/. Custódi nos, Dómine, * Ut pupíllam óculi. Custódi.
V/. Sub umbra alárum tuárum prótege nos. * Ut pupíllam óculi. Glória Patri. Custódi.

Ad Magnificat, ant. Fac, Deus, poténtiam in brácchio tuo, dispérde supérbos et exálta húmiles.

Preces (Vel)

Iubilémus Deo nostro, fratres caríssimi, qui máxime in benefíciis pópulo suo elargiéndis congáudet, et cum ánimi fervóre precémur: Grátiam et pacem multíplica, Dómine.

Pater noster.

Oratio

Deus, cuius sanctum est nomen et misericórdia a progénie in progénies celebrátur, pópulum tuum súscipe supplicántem, eíque tríbue perpétuo te magnificáre præcónio. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.

 

---

---

---