January 24-31 Die 24 ianuarii
S. FRANCISCI DE SALES, EPISCOPI ET ECCLESIÆ DOCTORIS
Memoria
De Communi pastorum: pro episcopis, et doctorum Ecclesiæ.
Ad Officium lectionis
Lectio altera
Ex Introductióne ad vitam devótam sancti Francísci de Sales epíscopi (Pars 1, cap. 3)
Diversimode devotio est exercenda
In ipsa rerum creatióne plantis mandávit Creátor Deus, ut unaquæque fructum ferret secúndum genus suum: ita christiánis, qui vivæ Ecclésiæ suæ plantæ sunt, imperávit ut quisque devotiónis fructum pro qualitáte, statu et vocatióne sua proférret.
Diversímode, inquam, devótio est exercénda a nóbili vidélicet et ab opífice, a fámulo et a príncipe, a vídua et a puélla innúpta, ac coniugáta. Immo ne hoc quidem satis est; sed et ipsa devotiónis praxis, víribus, negótiis et offíciis cuiúsque particulátim est accommodánda.
Dic mihi, óbsecro, Philóthea mea, num consentáneum sit, ut epíscopi, Carthusianórum instar, solitúdinem consectári velint; coniugáti non magis de pecúlio suo adaugéndo sollíciti sint quam Capuccíni; religiósi in morem, ópifex totos dies in templo agat; et religiósus, ex contrário, ad omnes casus et evéntus, qui próximi necessitátem consequúntur, epíscopi exémplo, semper sit expósitus; an non devótio hæc ridícula, inordináta et intolerábilis esset?
Hic tamen error et absúrditas sæpíssime occúrrit. Nequáquam, Philóthea mea: étenim devótio, dúmmodo ea vera et sincéra sit, nihil omníno déstruit, sed cuncta pérficit et consúmmat, et si quando legítime alicúius vocatióni ac státui repúgnat et adversátur, haud dúbie falsa est.
Apis ita suum ex flóribus mel cólligit, ut eos mínime lædat aut déstruat, tam eos íntegros, intaminátos et recéntes relínquens atque eos répperit. Mélius vero id præstat vera devótio: nam ádeo nullum vocatiónis aut negotiórum genus déstruit, ut ea étiam exórnet ac condécoret.
Nam ut quælibet gemmæ, melli impósitæ, pro suo quæque colóre fulgentióres et rutilantióres sunt, sic in sua quisque vocatióne accéptior fit et perféctior, si devotióni illam coniúngat. Per hanc tibi enim et famíliæ cura longe rédditur quiétior, mútuus inter marítum et uxórem amor sincérior, obséquium príncipi débitum fidélius, et omnes quotquot sunt, occupatiónes suavióres et melióres.
Error proínde est, quin et hæresis, devotiónis exercítium a cohórtibus militáribus, ab officína opíficum, ab aulis príncipum, a família coniugatórum velle exclúdere; fáteor quidem, caríssima Philóthea, devotiónem, quæ pure contemplatíva, monástica et religiósa est, hisce in offíciis et státibus mínime exercéri posse; at præter triplex hoc devotiónis genus, sunt et ália multa ad eos qui in státibus sæculáribus vivunt perficiéndos peraccommodáta.
Ubicúmque locórum ergo sumus, ad vitam perféctam aspiráre et debémus et póssumus.
Responsorium Eph 4, 32 — 5, 1; Mt 11, 29ab
R/. Estóte ínvicem benígni, misericórdes, donántes ínvicem, sicut et Deus in Christo donávit vobis. * Estóte ergo imitatóres Dei, sicut fílii caríssimi.
V/. Tóllite iugum meum super vos et díscite a me, quia mitis sum et húmilis corde. * Estóte.
Die 25 ianuarii
IN CONVERSIONE S. PAULI, APOSTOLI
Festum
Ad Invitatorium
Aperi, Dómine
V/. Dómine, lábia.
Ant. Laudémus Deum nostrum in conversióne Doctóris géntium.
Veníte, exsultémus vel Iubiláte Dómino vel Deus misereátur nostri vel Dómini est terra.
Ad Officium lectionis
Hymnus
Pressi malórum póndere
te, Paule, adímus súpplices,
qui certa largus désuper
dabis salútis pígnora.
Nam tu beáto cóncitus
divíni amóris ímpetu,
quos insecútor óderas,
defénsor inde amplécteris.
Amóris, eia, prístini
ne sis, precámur, ímmemor,
et nos supérnæ lánguidos
in spem redúcas grátiæ.
Te deprecánte flóreat
ignára damni cáritas,
quam nulla turbent iúrgia
nec ullus error sáuciet.
O grata cælo víctima,
te, lux amórque Géntium,
o Paule, clarum víndicem,
nos te patrónum póscimus.
Laus Trinitáti, cántica
sint sempitérnæ glóriæ,
quæ nos boni certáminis
tecum corónet præmiis. Amen.
Ant. 1 Quis es, Dómine? Ego sum Iesus, quem tu perséqueris; durum est tibi contra stímulum calcitráre.
Psalmodia de Communi Apostolorum.
Ant. 2 Vade, Ananía, et quære Saulum, ecce enim orat; quia vas electiónis est mihi, ut portet nomen meum coram géntibus et régibus et fíliis Israel.
Ant. 3 Ingréssus Paulus in synagógas prædicábat Iudæis Iesum, affírmans quia hic est Christus.
V/. Miserátor et miséricors Dóminus.
R/. Longánimis et multum miséricors.
Lectio prior
De Epístola beáti Pauli apóstoli ad Gálatas 1, 11-24
Revelavit Filium suum in me ut evangelizarem
Notum enim vobis fácio, fratres, evangélium, quod evangelizátum est a me, quia non est secúndum hóminem; neque enim ego ab hómine accépi illud, neque dídici, sed per revelatiónem Iesu Christi. Audístis enim conversatiónem meam aliquándo in Iudaísmo quóniam supra modum persequébar ecclésiam Dei et expugnábam illam et proficiébam in Iudaísmo supra multos coætáneos in génere meo, abundántius æmulátor exsístens paternárum meárum traditiónum. Cum autem plácuit Deo, qui me segregávit de útero matris meæ et vocávit per grátiam suam, ut reveláret Fílium suum in me, ut evangelizárem illum in géntibus, contínuo non cóntuli cum carne et sánguine, neque ascéndi Hierosólymam ad antecessóres meos apóstolos, sed ábii in Arábiam et íterum revérsus sum Damáscum.
Deínde post annos tres ascéndi Hierosólymam vidére Cepham et mansi apud eum diébus quíndecim; álium autem apostolórum non vidi nisi Iacóbum fratrem Dómini. Quæ autem scribo vobis, ecce coram Deo quia non méntior. Deínde veni in partes Sýriæ et Cilíciæ. Eram autem ignótus fácie ecclésiis Iudææ, quæ sunt in Christo, tantum autem audítum habébant: «Qui persequebátur nos aliquándo, nunc evangelízat fidem, quam aliquándo expugnábat», et in me glorificábant Deum.
Responsorium Gal 1, 11b. 12; 2 Cor 11, 10a. 17b
R/. Evangélium quod evangelizátum est a me, non est secúndum hóminem; * Neque enim ego ab hómine accépi illud, sed per revelatiónem Iesu Christi.
V/. Est véritas Christi in me, quóniam gratis evangélium Dei evangelizávi vobis. * Neque.
Lectio altera
Ex Homilíis sancti Ioánnis Chrysóstomi epíscopi (Hom. 2 de laudibus sancti Pauli: PG 50, 477-480)
Pro Christi amore Paulus omnia sustinuit
Quid sit homo, et quanta natúræ nostræ nobílitas, quantæque capax virtútis hoc sit ánimal, vel præcípue ex ómnibus Paulus osténdit. Cotídie célsior, cotídie assurgébat ardéntior, et inténtis sibi perículis nova semper alacritáte pugnábat, idque signíficans dicébat: Eórum quæ retro oblivíscens, in ea vero quæ prióra sunt exténdens me, qui cum sibi iam mortem imminéntem vidéret, ad communiónem delectationémque gáudii álios provocábat, dicens: Gaudéte, et congratulámini mihi; ac perículis, iniúriis opprobriísque propósitis, rursus exsúltat, et Corínthiis scribens, ait: Pláceo mihi in infirmitátibus, in contuméliis, in persecutiónibus; cum útique hæc ipsa esse díceret arma iustítiæ, osténdens hinc sibi fructum máximum proveníre.
Itaque cum inter médias inimicórum versarétur insídias, ovans tamen de omni eórum referébat impugnatióne victórias, et ubíque cæsus verbéribus, afféctus iniúriis atque maledíctis, quasi triumpháles pompas ágeret, crebra tropæa strúeret, gloriabátur, gratiásque referébat Deo, dicens: Deo autem grátias, qui semper triúmphat in nos. Itaque ad confusiónem et iniúrias, quas ob prædicándi stúdium sustinébat, magis quam nos ad honórum oblectaménta properábat, mortem pótius quam nos vitam áppetens; paupertátem quam opuléntiam; et multo ámplius labórem desíderans, quam álii réquiem post labórem. Unum enim illi formidándum erat atque metuéndum, offénsa nimírum Dei, nec quidquam áliud omníno. Ergo nec desiderábile illi áliud erat, nisi placére semper Deo.
Quod autem erat maius ómnibus, Christi amóre fruebátur; cum hoc beatiórem se cunctis putábat; sine hoc autem neque dominátuum, neque principátuum sócius esse cupiébat, sed cum hac dilectióne magis esse extrémus optábat, immo étiam ex número punitórum, quam sine hac inter summos et honóre sublímes.
Hoc enim erat illi máximum et singuláre torméntum, ab hac caritáte discédere: hæc illi erat gehénna, hæc sola pœna, hæc infiníta et intoleránda supplícia.
Sicut étiam pérfrui caritáte Christi, hoc illi vita, hoc mundus, hoc ángelus, hoc præséntia, hoc futúra, hoc regnum, hoc promíssio, hoc bona videbátur innúmera; præter hoc vero nihil in trístium vel iucundórum parte ponébat. Horum enim quæ hic habéntur, nihil ásperum, nihil étiam suáve reputábat.
Sic despiciébat univérsa quæ cérnimus, ut solet herba iam putrefácta contémni. Tyránnos vero ipsos, ac pópulos spirántes furórem, velut quosdam esse cúlices existimábat.
Mortem vero et cruciátus et mille supplícia, quasi ludum putábat esse puerórum, dúmmodo propter Christum áliquid sustinéret.
Responsorium 1 Tim 1, 13b-14; 1 Cor 15, 9b
R/. Misericórdiam Dei consecútus sum, quia ignórans feci in incredulitáte, * Superabundávit autem grátia Dómini nostri, cum fide et dilectióne quæ sunt in Christo Iesu.
V/. Non sum dignus vocári apóstolus, quóniam persecútus sum ecclésiam Dei. * Superabundávit.
Hymnus Te Deum.
Oratio
Deus, qui univérsum mundum beáti Pauli apóstoli prædicatióne docuísti, da nobis, quæsumus, ut, cuius conversiónem hódie celebrámus, per eius ad te exémpla gradiéntes, tuæ simus mundo testes veritátis. Per Dóminum.
Ad Laudes matutinas
Hymnus
Ant. 1 Scio cui crédidi, et certus sum quia potens est depósitum meum serváre in illum diem iustus iudex.
Ant. 2 Súfficit tibi, Paule, grátia mea, nam virtus in infirmitáte perfícitur.
Ant. 3 Grátia Dei in me vácua non fuit, sed grátia eius semper in me manet.
Lectio brevis Act 26, 16b-18
Ad hoc appárui tibi, ut constítuam te minístrum et testem eórum, quæ vidísti, et eórum, quibus apparébo tibi, erípiens te de pópulo et de géntibus, in quas ego mitto te aperíre óculos eórum, ut convertántur a ténebris ad lucem et de potestáte Sátanæ ad Deum, ut accípiant remissiónem peccatórum et sortem inter sanctificátos per fidem, quæ est in me.
Responsorium breve
R/. Tu es vas electiónis, * Sancte Paule apóstole. Tu es.
V/. Prædicátor veritátis in univérso mundo. * Sancte Paule apóstole. Glória Patri. Tu es.
Ad Benedictus, ant. Celebrémus conversiónem sancti Pauli apóstoli, quia ex persecutóre efféctus est vas electiónis.
Preces
Fratres caríssimi, hereditátem cæléstem ab Apóstolis habéntes, grátias agámus Patri nostro pro ómnibus donis eius, clamántes: Te laudat Apostolórum chorus, Dómine.
Laus tibi, Dómine, pro mensa córporis et sánguinis, nobis ab Apóstolis trádita,
—qua refícimur et vívimus:
Te laudat Apostolórum chorus, Dómine.
Pro mensa verbi tui, nobis ab Apóstolis paráta,
—qua lumen et gáudium nobis dantur:
Te laudat Apostolórum chorus, Dómine.
Pro Ecclésia tua sancta, super Apóstolos ædificáta,
—qua in unum concorporámur:
Te laudat Apostolórum chorus, Dómine.
Pro lavácro baptísmi et pæniténtiæ, Apóstolis concrédito,
—quo ab ómnibus peccátis ablúimur:
Te laudat Apostolórum chorus, Dómine.
Pater noster.
Oratio
Deus, qui univérsum mundum beáti Pauli apóstoli prædicatióne docuísti, da nobis, quæsumus, ut, cuius conversiónem hódie celebrámus, per eius ad te exémpla gradiéntes, tuæ simus mundo testes veritátis. Per Dóminum.
Ad Horam mediam
Ad Tertiam (Sextam, Nonam)
Hymnus Nunc, Sancte, nobis vel Certum tenéntes
Psalmi de feria currente.
Ant. Saule frater, Dóminus misit me, Iesus, qui appáruit tibi in via, ut vídeas et impleáris Spíritu Sancto.
Lectio brevis 1 Tim 1, 12-13a
Grátiam hábeo ei, qui me confortávit, Christo Iesu Dómino nostro, quia fidélem me existimávit ponens in ministério, qui prius fui blasphémus et persecútor et contumeliósus; sed misericórdiam consecútus sum.
V/. Gaudéte et exsultáte, dicit Dóminus.
R/. Quia nómina vestra scripta sunt in cælis.
Oratio
Ad Sextam
Hymnus Rector potens vel Dicámus laudes
Ant. Eúnte Saulo et appropinquánte Damásco, média die súbito de cælo circumfúlsit eum lux copiósa.
Psalmi de feria currente.
Lectio brevis 1 Tim 1, 14-15
Superabundávit grátia Dómini nostri cum fide et dilectióne, quæ sunt in Christo Iesu. Fidélis sermo et omni acceptióne dignus: Christus Iesus venit in mundum peccatóres salvos fácere; quorum primus ego sum.
V/. Tu accéndis lucérnam meam, Dómine.
R/. Deus meus, illúmina ténebras meas.
Oratio
Ad Nonam
Hymnus Rerum, Deus vel Ternis horárum
Ant. Dixit Dóminus Saulo: Ego sum Iesus Nazarénus, quem tu perséqueris.
Psalmi de feria currente. (Loco psalmi 125 (126), dici potest 128 (129)).
Lectio brevis 1 Tim 1, 16
Misericórdiam consecútus sum, ut in me primo osténderet Christus Iesus omnem longanimitátem, ad informatiónem eórum, qui creditúri sunt illi in vitam ætérnam.
V/. Glorificábo nomen tuum in ætérnum, Dómine.
R/. Quia misericórdia tua magna est super me.
Oratio
Deus, qui univérsum mundum beáti Pauli apóstoli prædicatióne docuísti, da nobis, quæsumus, ut, cuius conversiónem hódie celebrámus, per eius ad te exémpla gradiéntes, tuæ simus mundo testes veritátis. Per Christum.
Ad Vesperas
Hymnus
Ant. 1 Libénter gloriábor in infirmitátibus meis, ut inhábitet in me virtus Christi.
Psalmodia de Communi Apostolorum.
Ant. 2 Ego plantávi, Apóllo rigávit, Deus autem increméntum dedit.
Ant. 3 Mihi vívere Christus est, et mori lucrum; gloriári me opórtet in cruce Dómini nostri Iesu Christi.
Lectio brevis 1 Cor 15, 9-10
Ego sum mínimus apostolórum, qui non sum dignus vocári apóstolus, quóniam persecútus sum ecclésiam Dei; grátia autem Dei sum id, quod sum, et grátia eius in me vácua non fuit, sed abundántius illis ómnibus laborávi, non ego autem, sed grátia Dei mecum.
Responsorium breve
R/. Confitébor tibi, Dómine, * In toto corde meo. Confitébor.
V/. Et glorificábo nomen tuum in géntibus. * In toto corde meo. Glória Patri. Confitébor.
Ad Magnificat, ant. Sancte Paule apóstole, prædicátor veritátis et doctor géntium, intercéde pro nobis ad Deum, qui te elégit.
Preces
Superædificáti, fratres, super fundaméntum Apostolórum, orémus Patrem omnipoténtem pro pópulo sancto eius, dicéntes: Recordáre Ecclésiæ tuæ, Dómine.
Pater, qui voluísti Fílium tuum, a mórtuis suscitátum, prius Apóstolis fíeri maniféstum,
—præsta, ut eius testes simus usque ad últimum terræ.
Qui Fílium tuum misísti in mundum evangelizáre paupéribus,
—da ut omni creatúræ Evangélium prædicétur.
Qui tuum misísti Fílium semináre semen verbi,
—concéde, ut, verbum seminántes cum labóre, fruges metámus in gáudio.
Qui Fílium tuum misísti reconciliáre tibi mundum per sánguinem suum,
—tríbue ut ad reconciliatiónem omnes cooperémur.
Qui Fílium tuum ad déxteram tuam in cæléstibus constituísti,
—defúnctos in regnum beatitúdinis admítte.
Pater noster.
Oratio
Deus, qui univérsum mundum beáti Pauli apóstoli prædicatióne docuísti, da nobis, quæsumus, ut, cuius conversiónem hódie celebrámus, per eius ad te exémpla gradiéntes, tuæ simus mundo testes veritátis. Per Dóminum.
Die 26 ianuarii
SS. TIMOTHEI ET TITI, EPISCOPORUM
Memoria
De Communi pastorum: pro episcopis.
Ad Officium lectionis
Lectio altera
Ex Homilíis sancti Ioánnis Chrysóstomi epíscopi (Hom. 2 de laudibus sancti Pauli: PG 50, 480-484)
Bonum certamen certavi
Coarctátus cárcere, Paulus habitábat cælum, ac libéntius vérbera excipiébat et vúlnera, quam álii bravía dirípiunt; et dolóres non minus quam præmia diligébat, cum ipsos útique dolóres loco dúceret præmiórum; proptérea enim illos et grátiam nominábat. Quem sensum diligénter expénde. Præmium certe erat dissólvi et esse cum Christo; permanére autem in carne, certámen; sed tamen propter Christi desidérium præmia differébat cupiditáte certáminis, idque magis necessárium esse ducébat.
E regióne vero anáthema a Christo fíeri certámen erat et dolor, magis autem et supra certámen, supráque omnem dolórem. At vero esse cum Christo erat præmium singuláre; Paulus tamen propter Christum illud máluit quam istud elígere.
Sed profécto dicat hic áliquis quóniam hæc ómnia propter Christum suávia esse dicébat. Hoc plane étiam ipse confíteor; quóniam quæ nobis sunt causa tristítiæ, hæc illi pariébant máximam voluptátem. Et quid ego perícula ærumnásque commémoro? In mæróre enim máximo ille versabátur, propter quod dicébat: Quis infirmátur, et ego non infírmor? quis scandalizátur, et ego non uror?
Vos autem rogo ut non mirémini solum, verum étiam imitémini hoc tam clarum virtútis exémplum: sic namque potérimus coronárum eius esse partícipes.
Quod si áliquis nos dixísse mirátur, quia quicúmque habúerit Pauli mérita, éadem sit étiam habitúrus præmia, ipsum áudiat ita dicéntem: Certámen, inquit, bonum certávi, cursum consummávi, fidem servávi; de cétero repósita est mihi coróna iustítiæ, quam reddet mihi Dóminus in die illa iustus iudex; non solum autem mihi, sed et iis qui díligunt advéntum eius. Vides certe quómodo cunctos in eándem glóriæ communiónem vocet?
Quia ígitur ómnibus éadem coróna glóriæ propósita est, studeámus omnes fíeri digni illis bonis, quæ promíssa sunt.
Neque solum magnitúdinem atque eminéntiam in illo debémus consideráre virtútum et promptum illud ánimi eius atque robústum propósitum, per quod ad tantam méruit grátiam perveníre; sed et natúræ societátem, per quam et nobis in cunctis ille partícipat: et sic étiam quæ valde sunt árdua, nobis facília videbúntur et lévia, brevíque hoc témpore laborántes incorruptíbilem illam gestábimus atque immortálem corónam, grátia et misericórdia Dómini nostri Iesu Christi, cui est glória et impérium nunc et semper et in sæcula sæculórum. Amen.
Responsorium 1 Tim 6, 11-12a; Tit 2, 1
R/. Tu, homo Dei, sectáre iustítiam, pietátem, fidem, caritátem, patiéntiam, mansuetúdinem. * Certa bonum certámen fídei, apprehénde vitam ætérnam.
V/. Lóquere quæ decent sanam doctrínam. * Certa.
Ad Laudes matutinas
De Communi Past. Ad Laudes matutinas
Ad Benedictus, ant. Prædica verbum, insta opportúne, importúne: árgue, óbsecra, íncrepa in omni patiéntia et doctrína.
Preces De Communi Pastorum.
Ad Vesperas
De Communi Past. Ad II Vesperas
Ad Magnificat, ant. Iuste et pie vivámus, exspectántes beátam spem et advéntum Dómini.
Preces De Communi Pastorum.
Die 27 ianuarii
S. ANGELÆ MERICI, VIRGINIS
De Communi virginum, vel sanctarum mulierum: pro educatoribus.
Ad Officium lectionis
Lectio altera
Ex Testaménto spiritáli sanctæ Angelæ Meríci vírginis.
Disposuit omnia suaviter
Dulcíssimæ mihi matres et soróres in Christo Iesu, in primis omni ope atque stúdio conámini, ut, Deo auxiliánte, consílium eiúsmodi in vobis bonum concipiátis, quo únice Dei amóre et salútis animárum zelo ductæ, hanc curam et gubernatiónem suscipiátis.
Solúmmodo enim in hac dúplici caritáte radicáta et fundáta, vestra cura et gubernátio bonos et salutíferos fructus áfferet, Salvatóre nostro dicénte: Bona arbor non potest malos fructus fácere.
Bona arbor, dicit, id est bonum cor, et ánimus caritáte accénsus, fácere nequit nisi bona et sancta ópera, unde et sanctus Augustínus aiébat: Ama et fac quod vis; amórem scílicet et caritátem habe et dein fac quod vis, ac si palam díceret: Cáritas peccáre non potest.
Rogo étiam vos, ut singulárum filiárum vestrárum ratiónem habeátis eásque quasi in corde inscúlptas ferátis, non nomínibus tantum, sed quálibet ipsárum condicióne ac statu. Quod vobis diffícile non erit, si eas viva cum caritáte amplectémini.
Quæ enim natúra sunt matres, etiámsi mille líberos hábeant, síngulos univérsos in corde fixos gerunt, nec umquam alicúius eórum obliviscúntur, veríssimo in eis amóre ita operánte. Vidétur immo, quanto plures habent líberos, eo magis amor et cura singulórum in ipsis augéri. Amplius ergo quæ spíritu matres sunt, possunt et debent ita se gérere, quia spiritális amor poténtior est quam qui ex sánguinis coniunctióne procédit.
Ideóque, caríssimæ mihi matres, si diligétis hasce fílias vestras viva et sincéra caritáte, impossíbile erit ut eas omnes et síngulas in memória et in ánimo vestro inscúlptas non habeátis.
Rogo adhuc vos ut eas tráhere conémini amóre, modéstia et caritáte, non vero supérbia et asperitáte, ómnibus factæ ex ánimo iucúndæ ut opórtet, iuxta illud Dómini nostri: Díscite a me, quia mitis sum et húmilis corde, Deum imitántes, de quo légitur: Dispósuit ómnia suáviter. Et íterum Iesus dicit: Iugum enim meum suáve est et onus meum leve.
Páriter et vos omnímodam suavitátem erga omnes adhibeátis, cavéntes præcípue ne vi fiant quæ a vobis iubéntur: Deus enim unicuíque largítus est libertátem, ideóque néminem cogit, sed tantum signíficat, vocat, suádet. Aliquándo tamen et severióre império erit agéndum, opportúne sane et iuxta statum et necessitátes personárum; áttamen et tunc caritáte tantum impélli debémus et animárum zelo.
Responsorium Eph 5, 8b-9; Mt 5, 14a. 16a
R/. Vos estis lux in Dómino: ut fílii lucis ambuláte. * Fructus lucis est in omni bonitáte et iustítia et veritáte.
V/. Vos estis lux mundi. Lúceat lux vestra coram homínibus. * Fructus.
Die 28 ianuarii
S. THOMÆ DE AQUINO, PRESBYTERI ET ECCLESIÆ DOCTORIS
Memoria
De Communi doctorum Ecclesiæ.
Ad Officium lectionis
Lectio altera
Ex Collatiónibus sancti Thomæ de Aquíno, presbýteri (Collatio 6 super Credo in Deum)
Nullum virtutis exemplum abest a cruce
Quæ necéssitas quod Fílius Dei pro nobis paterétur? Magna, et potest cólligi duplex necéssitas; una est ad remédium contra peccáta, ália est ad exémplum quantum ad agénda.
Ad remédium quidem quia contra ómnia mala, quæ incúrrimus propter peccáta, invenímus remédium per passiónem Christi.
Sed non minor est utílitas quantum ad exémplum. Nam pássio Christi súfficit ad informándum totáliter vitam nostram. Quicúmque enim vult perfécte vívere, nihil áliud fáciat nisi ut contémnat quæ Christus in cruce contémpsit et áppetat quae Christus appétiit. Nullum enim virtútis exémplum abest a cruce.
Si enim quæris exémplum caritátis: Maiórem caritátem nemo habet ut ánimam suam ponat quis pro amícis suis. Hoc Christus in cruce. Et ídeo si pro nobis dedit ánimam suam, non debet esse grave sustinére quæcúmque mala pro eo.
Si quæris patiéntiam, excelléntior in cruce invenítur. Patiéntia enim ex duóbus rédditur magna, aut cum magna quis patiénter suffert, aut cum ea suffert quæ vitáre posset et non vitat. Sed Christus magna pértulit in cruce, et patiénter, quia cum paterétur non comminabátur; tamquam ovis ad víctimam ductus est et non apéruit os suum. Magna ergo est patiéntia Christi in cruce: per patiéntiam currámus ad propósitum nobis certámen, aspiciéntes in auctórem fídei et consummatórem Iesum, qui propósito sibi gáudio sustínuit crucem, confusióne contémpta.
Si quæris exémplum humilitátis, réspice crucifíxum: nam Deus vóluit iudicári sub Póntio Piláto et mori.
Si quæris exémplum obœdiéntiæ, séquere eum qui factus est obœdiens Patri usque ad mortem: Sicut enim per inobœdiéntiam uníus, scílicet Adæ, peccatóres constitúti sunt multi, ita per uníus obœdiéntiam iusti constituéntur multi.
Si quæris exémplum contemnéndi terréna, séquere eum, qui est rex regum et dóminus dominántium, in quo sunt omnes thesáuri sapiéntiæ et sciéntiæ abscónditi, in cruce nudátum, delúsum, conspútum, cæsum, spinis coronátum et demum acéto et felle potátum.
Non ergo afficiáris ad vestes et divítias, quia divisérunt sibi vestiménta mea; non ad honóres, quia ludíbria et vérbera expértus; non ad dignitátes, quia plecténtes corónam spíneam imposuérunt cápiti meo; non ad delícias, quia in siti mea potavérunt me acéto.
Responsorium Sap 7, 7-8; 9, 17
R/. Optávi, et datus est mihi sensus; et invocávi, et venit in me spíritus sapiéntiæ. * Præpósui illam regnis et sédibus, et divítias nihil esse duxi in comparatióne illíus.
V/. Consílium autem tuum, Dómine, quis sciet, nisi tu déderis sapiéntiam, et míseris spíritum sanctum tuum de altíssimis? * Præpósui.
Ad Laudes matutinas
De Communi Doct. Ad Laudes matutinas
Ad Benedictus, ant. Benedíctus Dóminus, pro cuius amóre beátus Thomas stúduit, vigilávit et laborávit.
Preces De Communi Pastorum.
Ad Vesperas
De Communi Doct. Ad II Vesperas
Ad Magnificat, ant. Dedit ei Deus sapiéntiam multam nimis, quam sine fictióne dídicit et sine invídia communicávit.
Preces De Communi Pastorum.
Die 31 ianuarii
S. IOANNIS BOSCO, PRESBYTERI
Memoria
De Communi pastorum: pro presbyteris, vel sanctorum virorum: pro educatoribus.
Ad Officium lectionis
Lectio altera
Ex Epístolis sancti Ioánnis Bosco, presbýteri (Epistolario, Torino 1959, 4, 201-203)
Semper amanter adlaboravi
In primis, si vidéri cúpimus sollíciti veræ beatitúdinis nostrórum alumnórum quo facílius eos inducámus ad própria offícia adimplénda, opórtet ne umquam obliviscámini vos vices ágere paréntum iúvenum dilectórum, pro quibus semper amánter adlaborávi, stúdui et sacerdotália múnera exércui, et non ego solus, sed tota Salesiána socíetas.
Quóties, filíoli mei, in meo non brevi currículo mihi persuadéndum fuit de huiúsmodi magna veritáte! Facílius est irásci quam sustinére, púero minári quam persuadére; dicam immo commódius esse nostræ impatiéntiæ et supérbiæ pœna affícere pervicáces pótius quam eos corrígere, fírmiter suavitérque tolerándo.
Caritátem tamen Pauli vobis comméndo, qua ipse se gerébat in neóphytos, quæ sæpe ad lácrimas eum adducébat et ad supplicatiónem, quando eos parum dóciles et suæ dilectióni obniténtes inveniébat.
Cavéte ne quis iúdicet vos veheménti ánimi ímpetu commovéri. Diffícile est in puniéndo illam ánimi constántiam serváre, quæ necessária est, ne dúbium exoriátur nos ad ostendéndam nostram auctoritátem ágere vel ad ánimi ímpetum effundéndum.
Ut fílios aspiciámus eos, in quos áliqua potéstas est nobis exercénda. Constituámus nos quasi in eórum famulátum, quemádmodum Iesus, qui ad obœdiéndum venit, non ad imperándum, pudeátque nos ipsíus speciéi dominándi; nec dominémur in ipsis, nisi ad mélius eísdem serviéndum.
Huiúsmodi erat agéndi rátio Iesu cum Apóstolis, qui eos, ignorántes et rudes, immo et parum fidéles sustinébat, et in peccatóres se ea cum benignitáte et familiári amicítia gerébat, ut álii stupórem, álii vero scándalum concíperent, aliíque dénique spem a Deo impetrándi véniam. Ideóque nobis mandávit ut essémus mites et húmiles corde.
Nostri sunt fílii, quaprópter cum eórum erróres compéscimus, omnem iram deponámus vel ádeo temperémus quasi omníno exstinxérimus.
Non in ánimo concitátio, non in óculis contémptio, non in ore contumélia, sed misericórdia in præsénti, spes futúri témporis, ut veros decet patres, qui veræ stúdeant correctióni et emendatióni.
In gravíssimis rerum adiúnctis præstat Deum supplíciter et humíliter exoráre, quam verbórum flumen emíttere, quæ, dum audiéntium ánimos offéndunt, nullam sóntibus áfferunt utilitátem.
Responsorium Mc 10, 13-14; Mt 18, 5
R/. Offerébant Iesu párvulos, ut tángeret illos; discípuli autem comminabántur eis. At videns Iesus, ait illis: * Sínite párvulos veníre ad me. Ne prohibuéritis eos; tálium est enim regnum Dei.
V/. Qui suscéperit unum párvulum talem in nómine meo, me súscipit. * Sínite.
